وقتی بخواهند بفهمند که یک ظرف چینی سالم است یا شکسته تلنگری به آن می‌زنند و از جِنس صدای آن می‌فهمند که سالم است یا نه، سید الشهداء (ع) یک تلنگر خیلی ظریف به حُر زد و فرمود:
«ثَکَلَتکَ اُمُّکَ، ما تُریدُ»
مادرت به عزایت بنشیند چه می‌خواهی؟
و حر هم جواب داد، اما با جواب خود نشان داد که سالم و سلامت است.
او گفت: نام مادر مرا بردی، ولی من نام مادر تو را نمی‌برم.
یعنی ادب را نگاه داشت و البته ادب هم او را نگاه داشت.
«نگاه دار سر رشته تا نگه دارد»
پس می‌توان نتیجه گرفت که یکی از درس‌های بزرگ محرم و عاشورا این است که اگر ادب را رعایت کنیم و حریم و حرمت‌ها را نگاه داریم، آن‌ها نیز ما را حفظ می‌کنند و نگاه می‌دارند.
«از خدا خواهیم توفیق ادب»

امروز دوم محرم است.

کاروان راه افتاده است. دارد به سمت کوفه حرکت می کند. صدای همهمه می آید. صدای  گریه های علی اصغر، صدای خنده های کودکانه رقیه  که دارد شاد و خندان در پی چیزی می دود.

عباس با آن قامت رشید مراقب کاروان است و علمدار . علی اکبر و قاسم در کنار هم حرکت می کنند. رباب  دارد نوزاد شش ماهه اش را آرام می کند. زینب با دیده ای نگران در پی رقیه می باشد ولی همه ی هوش و حواسش متوجه برادر است.

اینجا سرزمین کربلاست. نرو حسین جان…

اینجا عزیزانم را از دست خواهم داد. اینجا محل آزمایش من است. حسین جان ؛ مادرمان گفته بود!!!خیلی وقت پیش.

نرو حسین جان!

آه مادرجان، چگونه تاب آورم. داریم به کربلا  می رسیم.

اینجا همان جایی است که حسینم را سر می برند. اینجا علی اصغرم را ، علی اکبرم را ، قاسمم را تشنه لب به شهادت می رسانند.

آه مادر، مادر چگونه تاب آورم…

دستان نیرو مند برادرم عباس را  ببوسم یا  جنجره حسینت را که جدم بر آن بوسه می زد؟

آه مادر ، زینبت تاب این همه مصیبت را ندارد! مادرجان، چگونه رقیه را تسلی دهم هنگامی  که جگرم را آتش می زنند؟

ای کاروان؛  آهسته تر ، که آرام جانم می رود…

حسینم ، آرام جانم ، آهسته تر…

آهسته تر….

…

دلنوشته : یکی از طلاب مدرسه علمیه الزهرا(سلام الله علیها)

گوش کنید:

مرگ بر تازیانه ها، تازیانه های بی امان، به گرده های بی گناه بردگان

مرگ بر مرگ ناگهانی صد هزار زندگی، در یکی دو ثانیه، با سقوط علم از آسمان

مرگ بر کشتن جوانه ها، مرگ بر انتشار سم در زلال رودخانه ها

مرگ بر فصاحت دروغ، مرگ بر بوق های بوق، مرگ بر سیم های خاردار و کشتزارهای بیم

مرگ بر گورهای دسته جمعی و بندهای انفرادیِ زمین

مرگ بر بریدن نفس، مرگ بر قفس، مرگ بر شکوه خار و خس، مرگ بر هوس

مرگ بر حقوق بی بشر، مرگ بر تبر، مرگ بر شراره های شر

مرگ بر سفارت شنود، مرگ بر کودتای دور، زندگی باد زندگی او، زنده باد زندگی من ،تو ،ما

یک کلام… مرگ بر آمریکا…

مرگ بر ابولهب، مرگ بر یزید و شمر و ابن سعد، مرگ بر زاده ی زیاد

بگو بلند: بیش باد

مرگ بر قطع خنده های روشن علیرضا، مرگ بر گلوله ای که خط کشید روی خاطرات آرمیتا

/یک کلام…مرگ بر آمریکا..   .

صبح است، شصت دانشمند مسيحي در بيرون مدينه ايستاده‌اند و چشم به دروازه مدينه ،
نفس‌ها در سينه حبس شده و همه چشم‌ها به دروازه مدينه خيره شده است.
لحظات انتظار سپري مي‌شود و پيامبر در حالي كه حسين را در آغوش دارد و دست حسن را در دست، از دروازه مدينه خارج مي‌شود. پشت سر او تنها يك مرد و زن ديده مي‌شوند. اين مرد علي است و اين زن فاطمه.
تعجب و حيرت، همراه با نگراني و وحشت بر دل مسيحيان سايه مي‌افكند.

شرحبيل به اسقف مي‌گويد: نگاه كن. او فقط دختر، داماد و دو نوة خود را به همراه آورده است.

اسقف كه صدايش از التهاب مي‌لرزد، مي‌گويد:
«همين نشان حقانيت است. به جاي اين كه لشكري را براي مباهله بياورد، فقط عزيزان و نزديكان خود را آورده است، پيداست به حقانيت دعوت خود مطمئن است كه عزيزترين كسانش را سپر بلا ساخته است.»

شرحبيل مي‌گويد: «ديروز محمد گفت كه فرزندانمان و زنانمان و جان‌هايمان. پيداست كه علي را به عنوان جان خود همراه آورده است.»

«آري، علي براي محمد از جان عزيزتر است. در كتاب‌هاي قديمي ما، نام او به عنوان وصي و جانشين او آمده است…»

در اين حال، چندين نفر از مسيحيان خود را به اسقف مي‌رسانند و با نگراني و اضطراب مي‌گويند:
«ما به اين مباهله تن نمي‌دهيم. چرا كه عذاب خدا را براي خود حتمي مي‌شماريم.»
چند نفر ديگر ادامه مي‌دهند: «مباهله مصلحت نيست. چه بسا عذاب، همه مسيحيان را در بر بگيرد ……………


و آيه اِنَّما وَلِيُّكُمُ اللّهُ در شأنش نازل شد و بالجمله اين روز، روز شريفى است و در آن چند عمل وارد است :
اوّل : غسل
دوّم : روزه
سوّم : دو ركعت نماز و آن مثل روز عيد غدير است در وقت و كيفيّت و ثواب و آية الكرسى كه در نماز مباهله است تا هُمْ فيها خالِدُونَ است.

آیت الله حسن زاده آملی می نویسد:
جناب استاد ما علامه طباطبائی(ره) صاحب تفسیر قیّم و عظیم «المیزان» فرموده است که:
استاد ما مرحوم آقا سید علی قاضی حکایت کرد که کسی از جنّ پرسیده است و فرموده است شاید آن کس خود مرحوم قاضی بوده است
طائفه جن به چه مذاهب اند؟
آن جن در جواب گفت:
طائفه جنّ مانند إنس دارای مذاهب گوناگون اند، جز اینکه “سنی” ندارند برای اینکه در میان ما کسانی هستند که در واقعه غدیر خم حضور داشتند و شاهد ماجرا بوده اند.

«معبودا!بی نیازم کن به تدبیر خودت از تدبیر خود و به خیر جوئیت از خیر جوی ام.

پروردگارا! تو به خود بی نیازی از اینکه سودی از خود جویی، چطور بی نیاز نیستی از سود جویی من؟!

خدایا! قضا و قدر به آرزویم کشند و هوای نفس، بندهای گران شهوت بر من نهند و اسیرم کنند. تو یار من باش تا پیروز شوم و بنیان گردم.

الهی! به راستی که امیدم از تو قطع نشود، گرچه نافرمانیت کردم.

خدایا! چطور نا امید شوم که تو آرزوی منی و چطور خوار شوم که بر تو تکیه زدم…».

    (فرازهایی از دعای امام حسین (علیه السلام) در روز عرفه)