«معبودا!بی نیازم کن به تدبیر خودت از تدبیر خود و به خیر جوئیت از خیر جوی ام.

پروردگارا! تو به خود بی نیازی از اینکه سودی از خود جویی، چطور بی نیاز نیستی از سود جویی من؟!

خدایا! قضا و قدر به آرزویم کشند و هوای نفس، بندهای گران شهوت بر من نهند و اسیرم کنند. تو یار من باش تا پیروز شوم و بنیان گردم.

الهی! به راستی که امیدم از تو قطع نشود، گرچه نافرمانیت کردم.

خدایا! چطور نا امید شوم که تو آرزوی منی و چطور خوار شوم که بر تو تکیه زدم…».

    (فرازهایی از دعای امام حسین (علیه السلام) در روز عرفه)

از دعاهای حضرت امام سجاد(علیه السلام) در روز عرفه این است: 

 خدایا، مرا شاکر و صابر و در چشم خویش خوار و در نظر مردم بزرگوار گردان!

خدایا، در همه کارها عاقبت مارا به خیر کن و مارا از خواری دنیا و عذاب آخرت نگهدار! 

خدایا!مرا به علم توانگر ساز و به حلم زینت بخش و به تقوا عزیز کن و به عافیت زیبایی ده!

خدایا، از زوال نعمت و تغییر عافیت و غضب ناگهانی و همه چیزهایی که مایه ناخشنودی توست، به تو پناه می برم!

خدایا، از اخلاق بد و اعمال بد و هوس های بد  و بیماری های بد به تو پناه می برم!

خدایا، سحرخیزی را بر امت من مبارک ساز! خدایا، تو را به غیب دانی و قدرتی که بر آفرینش داری، سوگند می دهم تا هنگامی که زندگی را برای من بهتر می دانی، مرا زنده نگه دار و هنگامی که مرگ را برای من بهتر می دانی، مرا بمیران!

خدایا، از تو می خواهم ترس خود را در آشکار و نهان نصیب من کنی و در حال خشنودی و خشم، کلمه اخلاص را بر زبان من جاری کنی و در حال فقر و توانگری، میانه روی را شعار من سازی!

خدایا، چنان که آفرینش مرا نیک کردی، سیرتم را نیز نیک کن!

خدایا، هر کس عهده دار کار امت من شد و بر آنها سخت گرفت، بر او سخت گیر و هر کس عهده دار کار امت من شد و با آنها مدارا کرد، با او مدارا کن!

خداوندا، یک لحظه مرا به خودم وا مگذار و چیزهای خوبی که به من بخشیده ای، از من باز مگیر!

خدایا، بر محمد و خاندان پاکش درود فرست؛ درودهای پر برکت و پاکیزه و فزاینده ای که صبحگاهان و شامگاهان در رسند و درود فرست بر ایشان و بر ارواح شان و کارشان را براساس تقوا فراهم آور و احوالشان را به سامان آور و ما را به رحمت خود در جایگاه امن و امان در کنار ایشان قرار ده، ای مهربان ترین مهربانان!

…………………………………………………………………..

خدایا اگر بد کنیم، تو را بنده های خوب بسیار است؛ اما اگر تو ما را مدارا نکنی ما را خدای دیگری نیست… روز عرفه دومین فرصت بخشودگی الهی مبارک.  

پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به اتاق آمد. دختر به استقبال پدر، از جا بلند شد. عبای پدر را از روی دوش او برداشت. کفش ها را از پای پدر در آورد. ظرفی آب آورد و با دست هایش، پاهای پدر را شست و سپس گوشه ی اتاق نشست. پدر نگاهی به دختر کرد و با او گرم صحبت شد: « فاطمه جان! علی بن ابیطالب کسی است که تو را از خویشاوندی و فضیلت و اسلام او به خوبی با خبری و من نیز از خداوند خواسته بودم که تو را به همسری بهترین و محبوب ترین فرد نزد خدا در آورد. حال، او از تو خواستگاری کرده است. تو چه صلاح می دانی؟» دختر ساکت بود و سر به زیر داشت. « الله اکبر! سکوت زهرا نشان از رضایت اوست.» پدر، جمله اش که تمام شد از جا برخاست. جبرئیل نزد پدر آمد: «ای محمد! فاطمه را به ازدواج علی در آور! خداوند فاطمه را برای علی پسندیده و علی را برای فاطمه!»

پیامبر(صلی الله علیها و آله) نزد دامادش رفت. دست او را گرفت: «برخیز و بنام خدا بگو: علی برکه الله،و ماشاءالله، لا حول و لا قوه الا باالله توکلت علی الله». آسمان و زمین غرق نور و سرور شد و عرشیان و فرشتگان شاد گشتند. پدر، داماد را در کنار دخترش نشاند و خود دست به دعا برداشت: «خدایا! این دو محبوب ترین خلق تو در نزد من هستند، آنان را دوست بدار و خیر و برکت بر فرزندانشان عطا فرما و از جانب خود، نگهبانی بر آنان بگمار و من هر دوی آنان و فرزندانشان را از شر شیطان، به تو می سپارم.»

مظلومتر از جواد، بغداد نداشت
آن مظهر داد، تاب بیداد نداشت
میخواست که فریاد کند تشنه لبم
از سوز جگر طاقت فریاد نداشت

مرد از شادی سر از پا نمی شناخت. حضرت، او را دید. نگاهش کرد و پرسید: «چه خبر است که این چنین مسرور و خوشحالی؟»

مرد پاسخ داد: « ای فرزند رسول خدا(صلی الله علیها و آله وسلم) از پدرتان شنیدم که: بهترین روز شادی انسان، روزی است که خداوند توفیق انجام کارهای نیک و خیرات به او دهد و او را در حل مشکلات برادران دینی، موفق بدارد. امروز نیازمندانی نزد من آمدند و به خواست خدا توانستم، نیاز ده نفر را برطرف کنم.»

حضرت لبخندی زد و فرمود: «به جانم سوگند، که شایسته است چنین شاد و خوشحال باشی؛ به شرط این که اعمالت را ضایع نکرده و نیز در آینده باطل نکنی. یا ایها الذین آمنوا لا تبطلو اصدقاتکم بالمن و الاذی؛ ای آنان که ایمان آورده اید، اعمال نیک خود را با منت نهادن و اذیت کردن باطل نکنید.»

جنگ! و تحمیل آن به کشوری که تازه، آبی شدن آسمانش را و سرسبزی دشت هایش را جشن می گرفت! کشوری که به افق های آینده با چشم امید می نگریست!

جنگی که امتحانی سخت برای خانواده  های ایرانی باشد؛ تا وسعت اعتقادات خود را بسنجد!

جنگی که از ایرانی غیور، یک عنصر دلیر بسازد، تا کسی فریاد ” هیهات مناالذله ” را بر زبان نیاورد!

اما، هیهات! هیهات من الذله ! که ما شعار نمی دهیم.

ما همیشه حقیقت را سروده ایم؛ چو ایران نباشد، تن من مباد!

چون ایران نباشد، تن من مباد بدین بوم و بر، زنده یک تن، مباد!

حاشا که آسمان آبی کشورم، محل پرواز خفاش های خونخوار شود.

حاشا که دشت های سرسبز ایران، محل تاخت و تاز حرامیان بشود!

حاشا که دریاهای میهنم با حضور دزدان دریایی، آلوده شود!

ما همان مردان حماسه های شاهنامه ایم، که تک تک خانه های شهر و روستایمان پر از رستم دستان است! پرواز “فهمیده” ترین نوجوانان و جوانان پا در رکاب است که سوار بر “رخش آرزو ” ، دین خدا را، یاری کنند!

مصداق این همه شور میهن دوستی، خیل شقایق های عاشق صحرایی است که بهاران وطن را باشور شهادت آراستند.

حرامیان بعثی عراق- که خداوند از صفحه روزگار محوشان کرد- گمان می بردند پرداختن به انقلاب اسلامی، ایرانی ها را مشغول خود ساخته و مجالی برای تجاوز و غارت آنها پدید آورده است! زهی خیال باطل! تا “محمد جهان آرایی” تا ” حسین فهمیده ای ” تا هزاران هزار عاشق شهادت، در این آب و خاک هست، تا فریاد “یا حسین” بر فضای این کشور طنین انداز است، محال است پای نامحرمان به مرزهای ما باز شود!

دفاع مقدس ما، گنجینه ای شد تا نگاه تمام آزادی خواهان جهان را به گران بهاترین فضایل انسانی چون جوانمردی، عطوفت و رفتار انسانی با اسیران، جنگ در میدان جنگ، نه با مردم بی دفاع! و … معطوف دارد!

دفاع مقدس ما، بهترین فرصت برای ما بود، تا وسعت انقلاب اسلامی و شکوه فرزندان را در سایه عنایات حضرت حجت (عج) و رهبری با شکوه امام خمینی(ره) به جهانیان بشناسانیم! درود بر لحظه های زیبای شهادت و عروج تمام شهدای عزیز میهن!  درود بر لحظه لحظه های استقامت امت! درود بر حضور آسمانی و نورانی مدافعان انقلاب اسلامی! درود بر پیروزی شکوهمند سپاه پاسداران جهانی!

یاد و نام تمامی شهیدان، آزادگان، جانبازان و آسمانیان مفقودالاثر، در هفته دفاع مقدس گرامی باد!

وجوب دفاع

* “دفاع یک وظیفه عقلی،  اسلامی و انسانی است و ما نباید از کید دشمنان به کمین نشسته خود غفلت کنیم".

* “دفاع، جزئی از هویت یک ملت زنده است. هر ملتی که نتواند از خود دفاع کند، زنده نیست. هر ملتی هم که به فکر دفاع از خود نباشد و خود را آماده نکند، در واقع زنده نیست".

لزوم آمادگی

* ” پیروزی یک ملت، در سایه قدرت، توانایی لازم و مقاومت به دست می آید. آن ملتی در خور احترام است که نیروهای مسلح َآن بتوانند به هنگام خطر، از تمامیت کشور و ملت دفاع کنند و بر همین اساس بود که نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران، پیروزی و افتخار را نصیب ملت بزرگ خود کردند".

ما قدرتمند خواهیم ماند

* “ما در این هشت سال، با مقاومت خودمان ثابت کردیم که می توانیم بمانیم و به رغم قدرت ها، خواهیم ماند و ماندیم. در آینده نیز شعار ما همین است. فراموش نکنید، ملت ایران فراموش نکند، دشمنی با جمهوری اسلامی تمام نشده است.

تا وقی اسلام هست و اسلام انقلابی هست و اسلام ضد استکبار هست، اسلام طرفدار استقلال ملت هاست، تا وقتی این چنین اسلامی که جاذبه دارد برای همه ملت های مسلمان وجود دارد. ما دشمن در دنیا خواهیم داشت… .

شعار ما بعد از این در مقابل تمام قدرت نمایی های استکباری این استکه ما به رغم استکبار خواهیم ماند و روز به روز قوی تر خواهیم شد".