در برخی روایات آمده است که ظهور امام زمان(عج) در روز جمعه و در برخی احادیث دیگر بیان شده که در روز شنبه و نیز اتفاق می افتد. کدام روایت قابل قبول است؟

پاسخ؛ روایات مختلفی درباره قیام و ظهور امام زمان(عج) وارد شده است که در آن ها نوروز، عاشورا، شنبه و یا جمعه روز ظهور معرفی شده است.

در مورد احتمال یکی شدن عاشورا، نوروز و یکی از روزهای شنبه و یا جمعه باید گفت این احتمال وجود دارد؛ چون عاشورا بر اساس سال قمری و نوروز براساس سال شمسی حساب می شود و شنبه و یا جمعه هم روزهای هفته هستند که ممکن است باهرمناسبتی تداخل پیدا کنند؛مصادف شدن روز ظهور چه نوروز باشد چه نباشد و چه جمعه باشد چه شنبه با روز عاشورا در حدیث امام محمد باقر(ع) مورد اشاره قرار گرفته است. آن حضرت می فرماید: «گویا حضرت قائم(عج) را می بینیم که روز عاشورا، روز شنبه، بین رکن و مقام ایستاده و جبرئیل پیش روی او ندا می کند: بیعت برای خداست. پس زمین را پر از عدل می کند، همان گونه که پر از ظلم و جور شده بود.» به این مطلب در کتب حدیثی¹ اشاره شده است. همچنین در حدیثی از امام جعفر صادق(ع) نیز آمده است: «قائم(عج) (درود خدا بر او باد) در شب بیست و سوم ماه رمضان، به نام(شریفش) ندا می شود و ذر روز عاشورا، روزی که حسین بن علی(ع) در آن کشته شد، قیام خواهد کرد».²

در روایت آمده است که زمان گردهمایی حضرت مهدی(عج) و یاران او که از نقاط مختلف جهان هستند، در مکه، شب جمعه و مقارن با شب نهم محرم است.

ابوبصیر از امام صادق(ع) روایت کرده است که فرمود: «حضرت مهدی(عج) در روز عاشورا که روز شهادت سیدالشهداست قیام می کنند. گویا در آن شنبه ای که عاشورا در آن واقع شود، همراه او هستم؛ در حالی که بین رکن و مقام ایستاده، جبرئیل در مقابل ایشان، برای بیعت ندا دهد و شیعیان حضرت، زمین را با طی الارض زیر پا می نهند و از اطراف عالم جمع شده و با ایشان بیعت می کنند و خداوند هم به وسیله او جهان را مملو از عدالت می کند».

خلاصه آن که در مورد اختلاف شنبه و جمعه باید گفت: روایات روز جمعه، به روز ظهور و روایات شنبه، به روز قیام و یا استقرار حکومت حضرت تفسیر می شوند؛ زیرا روایات متعدد معتبر دلالت می کند که قیام حضرت در روز شنبه که مصادف با روز عاشورا است، واقع خواهد شد.³

 منبع: مهدویت. پرسش ها و پاسخ ها، معاونت پژوهش موسسه آینده روشن.

1. لغیبه ی طوسی، ص 274: کشف الغمه، ج3،ص 252، بحارالانوار، ج 52 ص 290.

2. الغیبه ی طوسی، ص 274: بحارالانوار، ج52، ص 290.

3. منتخب الاثر، الفصل السادس، الباب التاسع، حدیث 1 تا 7، ص 574 تا 576.

حضرت آیه الله حاج آقا مجتبی تهرانی  قدس سره

بسم الله الرحمن الرحیم

خدایا بر محمد و خاندانش درود فرست و صدایم را بشنو هنگامی که تو را صدا می زنم؛ به دعایم گوش فرا ده،

آن هنگام که تو را می خوانم و رو به من فرما در آن زمان که با تو نجوا می کنم. همانا من به سوی تو فرار کرده ام و در مقابل تو ایستاده ام.

سریع ترین دعا نسبت به اجابت

در روایت داریم که اگر برادر مومنی پشت سر برادر مومنش برای او دعا کند، دعایش به سرعت مستجاب می شود. یعنی این دعا از نظر تاثیر و سرعت در اجابت، سریع تر و به اجابت می رسد تا او خودش برای خودش دعا کند. روایت از امام باقر(علیه السلام) است که حضرت فرمود: سریع ترین دعایی که موفق به اجابت می شود، دعا برای برادر مومن در غیاب او است.

دعایی که دیر مستجاب می شود

از آن طرف هم درباره کندی و بطی در اجابت روایات مختلفی داریم. مثلا از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که حضرت فرمود: همانا بنده ای که دوست خدا است در پیش آمدی که برای او رخ داده دعا می کند و خدا به فرشته ای که موکل او است می فرماید حاجت بنده مرا بر آور، ولی در آن شتاب مکن! حاجت او را برآورده کن، اما عجله نکن! دست نگهدار!  روایت قبل در مورد سرعت بود، این روایت در مورد بطی است. هردو مورد را داریم.

با زبانی دعا کن که هرگز معصیت نکرده ای!

مثلا فرض کنید آن جایی که تسریع در اجابت مطرح بود که فرمود اگر یکی از برادران مومن در حق انسان دعا کند، آن دعا زودتر به اجابت می رسد تا خودش دعا کند، جهتش این است که ما در روایات داریم که با زبانی دعا کنید که با آن زبان معصیت نکرده اید. من از زبان شما معصیت نکرده ام؛ لذا اگر شما برای من دعا کنی، زودتر مستجاب می شود. ولی خودم _نعوذبالله_ با زبانم معصیت کرده ام. همین آلودگی زبانم به معصیت، موجب می شود اجابت دعای من بطیی شود. این ها هر کدام جهت و دلیل دارد و این مباحث بسیار ظریف است و جزء معارف ما و نکات معرفتی ما است.

ادامه دارد…

جوانی نزد شیخ حسنعلی نخودکی آمد و گفت :

سـه قفل در زندگی ام وجود دارد و سـه کلید از شما میخواهم.
قفل اول :اینست کــه دوست دارم یک ازدواج سالم داشته باشم.
قفل دوم :اینکــه دوست دارم کارم برکت داشته باشد.
قفل سوم :اینکـه دوست دارم عاقبت بخیر شوم.
شیخ فرمود :

برای قفل اول: نمازت را اول وقت بخوان.
برای قفل دوم: نمازت را اول وقت بخوان.
برای قفل سوم: نمازت را اول وقت بخوان.
جوان عرض کرد: سـه قفل با یک کلید ؟!
شیخ فرمود : نماز اول وقت « شاه کلید » است

نجاری خدمت آیت الله اراکی رسید و تقاضای موعظه کرد. آقا فرمودند:


“چه کاره ای؟”
گفت: “نجارم".

فرمودند:"برای دلت درب ساخته ای؟

اگر برای دلت درب نساختی، یک درب برای دلت بساز

که غیر خدا به دلت راه پیدا نکند."……..

در کتاب خاطرات «حاج آقا مجتبی» آمده است، این اسوه اخلاق به شاگردان خود توصیه می‌کرد:

«اگر می‌خواهی صدقه بدهی، همین‌طوری صدقه نده؛ زرنگ باش، حواست جمع باشد، صدقه را از طرف امام رضا (ع) برای سلامتی آقا امام زمان (عج) بده! برای دو معصوم است؛ دو معصومی که خدا آنها را دوست دارد، ممکن نیست خداوند این صدقه تو را رد کند، تو هم اینجا حق واسطه‌گری‌ات را میگیری. تو واسطه‌ای و همین حق واسطه‌گری است که اجازه می‌دهد تو به مراحل خاص برسی.»

آيت الله بهجت(ره):
كسي كه مي خواهد روزي اش فراوان شود، اين ذكر را بسيار بگويد و در آغاز و پايان آن هم يك صلوات بفرستد:
“اللهم اغنني بحلالك عن حرامك و بفضلك عمن سواك” يعني خدايا مرا به وسيله حلالت از حرام خويش بي نياز كن و با فضل و بخشش خودت، از هرچه غير خودت بي نيازساز .

در نظام بهداشت و سلامت اسلام، بهره مندی انسان از نعمت های الهی برای رسیدن به تکامل و خشنودی خداوند ضروری است و مواظبت و پیشگیری از آسیب ها و آلودگی ها واجب دانسته می شود.

در مبانی بهداشت اسلامی، رعایت و حفظ سلامتی از مصالح عمومی نظام اجتماعی و بخشی از مسوولیت همگانی شمرده می شود که ایمان و فطرت بزرگ ترین خاستگاه و انگیزه اش است.

قرآن و سنت معصومین (علیه السلام) بر اهمیت و تاثیر بهداشت در زندگی دنیوی و اخروی اشاره فراوان دارد، برای نمونه می توان به استناد، یکی از مصادیق آیه شریفه “و لا تلقوا بایدیکم الی التهلکه” (سوره بقره، آیه 195) ضرورت رعایت بهداشت را برای پیشگیری از هلاکت استنباط کرد و چون مقدمه واجب، واجب است، رعایت بهداشت و پیشگییری از بیماری ها برای حفظ جان مسلمانان واجب خواهد بود و اگر آگاهانه و از روی عمد در حفظ جان مسلمانان کوتاهی شود، کاری بسیار ناپسند و سایسته عقوبت خواهد بود.

پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند. “به هر مقدار که می توانید نظافت را رعایت کنید؛ زیرا خداوند متعال، اسلام را بر پایه نظافت بنا نهاده و هرگز کسی وارد بهشت نمی گردد، مگر آنکه پاکیزه باشد".

آن حضرت همچنین برای بیان اهمیت مساله سلامت و تندرستی درباره این که یکی از نعمت هایی که مردم به آن آزموده می شوند، فرمودند: ” دو نعمت است که بسیاری از مردم در در آنها آزموده می شوند (یا به سبب آنها به گمراهی و فساد می افتند)فراغت و تندرستی".

امیرمومنان علی بن ابی طالب (علیه السلام) نیز به فرزند خود امام حسن (علیه السلام) توصیه هایی فرموده اند که انسان را از مراجعه به پزشک بی نیاز می کند، ایشان می فرمایند: 

“پسرم، آیا تو را چهار نکته نیاموزم که به کمک آنها از طب، بی نیاز شوی؟ گفت: چرا، ای امیر مومنان! فرمود: ” بر سفره نمی نشینی، مگر آن هنگام که گرسنه ای؛ و از سفره بر نمی خیزی، مگر در آن حال که هنوز، میل به خوردن داری؛ خوب بجو؛ و به گاه خفتن، خودت را بر خلا عرضه کن.

اگر این چهار نکته را به کار بستی، از طب، بی نیاز شوی".

ایشان همچنین در توصیه ای دیگر چنین می فرمایند: ” هرکس در گرسنگی کامل، غذا بخورد، غذا رو خوب بجود، در حالی که هنوز میل به خوردن دارد، غذا را واگذارد و چون احساس قضای حاجت کرد،آن را محبوس ندارد، به هیچ بیماری جز بیماری مرگ، مبتلا نمی شود".

مولای متقیان (علیه السلام) در پاسخ به این پرسش که گفتند چرا در قرآن، هر دانشی جز دانش طب هست؟ فرمودند: ” در قرآن، آیه ای است که همه طب را یک جا در خود گرد آورده است و آن این آیه شریفه است، ” بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید".