صبح است، شصت دانشمند مسيحي در بيرون مدينه ايستاده‌اند و چشم به دروازه مدينه ،
نفس‌ها در سينه حبس شده و همه چشم‌ها به دروازه مدينه خيره شده است.
لحظات انتظار سپري مي‌شود و پيامبر در حالي كه حسين را در آغوش دارد و دست حسن را در دست، از دروازه مدينه خارج مي‌شود. پشت سر او تنها يك مرد و زن ديده مي‌شوند. اين مرد علي است و اين زن فاطمه.
تعجب و حيرت، همراه با نگراني و وحشت بر دل مسيحيان سايه مي‌افكند.

شرحبيل به اسقف مي‌گويد: نگاه كن. او فقط دختر، داماد و دو نوة خود را به همراه آورده است.

اسقف كه صدايش از التهاب مي‌لرزد، مي‌گويد:
«همين نشان حقانيت است. به جاي اين كه لشكري را براي مباهله بياورد، فقط عزيزان و نزديكان خود را آورده است، پيداست به حقانيت دعوت خود مطمئن است كه عزيزترين كسانش را سپر بلا ساخته است.»

شرحبيل مي‌گويد: «ديروز محمد گفت كه فرزندانمان و زنانمان و جان‌هايمان. پيداست كه علي را به عنوان جان خود همراه آورده است.»

«آري، علي براي محمد از جان عزيزتر است. در كتاب‌هاي قديمي ما، نام او به عنوان وصي و جانشين او آمده است…»

در اين حال، چندين نفر از مسيحيان خود را به اسقف مي‌رسانند و با نگراني و اضطراب مي‌گويند:
«ما به اين مباهله تن نمي‌دهيم. چرا كه عذاب خدا را براي خود حتمي مي‌شماريم.»
چند نفر ديگر ادامه مي‌دهند: «مباهله مصلحت نيست. چه بسا عذاب، همه مسيحيان را در بر بگيرد ……………


و آيه اِنَّما وَلِيُّكُمُ اللّهُ در شأنش نازل شد و بالجمله اين روز، روز شريفى است و در آن چند عمل وارد است :
اوّل : غسل
دوّم : روزه
سوّم : دو ركعت نماز و آن مثل روز عيد غدير است در وقت و كيفيّت و ثواب و آية الكرسى كه در نماز مباهله است تا هُمْ فيها خالِدُونَ است.

نگاه مردم به روحانیت و طلاب نگاه ویژه ای است و سبب شده است تا محدودیت هایی را برای طلبه بوجود آورد.

محدودیت های اجتماعی

همانطور که بیان شد، طلبگی، زندگی و مشی خاص خود را می طلبد. البته طلبگی را نباید شغل بدانیم، بلکه رسالتی است که باید ادا شود، اما به هر حال مانند بسیاری از مشاغل، شرایط خاص خود را دارد.

نگاه مردم به روحانیت و طلاب نگاه ویژه ای است و سبب شده است تا محدودیت هایی را برای طلبه بوجود آورد.

مردم، روحانی و طلبه را شخصی دینی می دانند که گویی نماد دین است و او را آیینه تمام نمای دین می دانند. او را به عنوان فردی که در حوزه درس خوانده و تقوای الهی را رعایت کرده است، الگوی خویش قرار می دهند. خود را با وی تطبیق می دهند، چرا که وی معیار تدین است.

این نوع نگاه، تا حدی، حتی می تواند موجب ترقی طلبه باشد. اما از زاویه ای دیگر محدودیت هایی را ایجاد می کند. ممکن است بعضی کارها از نظر شرعی مشکلی نداشته باشند اما با توجه به جایگاه طلبه و روحانی این کار نباید انجام شود.

البته لازم به ذکر است بعضی این نگاه را به یک نگاه تنگ نظرانه تبدیل می کنند و حتی حضور یک طلبه و روحانی را در جامعه مانند مردم عادی نمی پذیرند.

این محدودیت اگر از شخص طلبه به خانواده اش سرایت نمی کرد مشکلی نبود، اما مشکلات وقتی پدید می آیند که این محدودیت ها شامل خانواده طلبه هم می شود.

برخی، همان انتظاراتی که از طلبه دارند را از همسر او نیز دارند. البته تا حدی صحیح است، چرا که همسر طلبه اولین فردی است که تاثیرپذیری از وی دارد و مردم انتظار دیدن آن تاثیر را دارند. اما این محدودیت ها سبب شده است تا دخترانی که خواستگار طلبه دارند، با تردید مواجه شوند که آیا تحمل این محدودیت ها را دارند یا خیر؟

رفتن به پارک، سینما، رستوران ، مسافرت ، استفاده از ماشین های شخصی مطلوب و شرکت در مهمانی ها و عروسی ها و … همه از چیزهایی است که مردم و به خصوص دختران جوان دوست دارند داشته باشند، اما محدودیت های ناشی از طلبگی ممکن است با بعضی از این ها همخوانی نداشته باشد و همین امر، دختران را نگران کرده است.

فارغ از اینکه این نگرانی قابل رفع است، باید بدانیم نگرانی چندان بی موردی هم نیست. متاسفانه مردم ما با روحانیت همزاد پنداری نکرده و آن را تافته ای جدا بافته می شمرند.

به او به دید یک انسان غیر معمولی نگاه می کنند، به این معنا که او حق ندارد مانند افراد دیگر جامعه زندگی کند و باید زندگی و منش خاصی داشته باشد.

در حالی که مردم باید بدانند طلبه ها نیز به عنوان یکی از افراد جامعه هستند که حق طبیعی دارند از امکانات اطراف خود استفاده کنند. طلبه نیز می تواند با همسر خود به پارک و سینما برود و در خیابان قدم بزند. البته بعضی از کارها است که به ظاهر برای تک تک افراد جامعه و همچنین طلاب جایز است، اما وقتی دقیق تر بنگریم شاید برای طلاب به نوعی ممنوع باشد.

به عنوان مثال، داشتن ماشین شخصی برای همه افراد جامعه جایز است، اما وقتی طلبه ای با لباس روحانیت سوار ماشینی شود که با قیمتش می توان جهیزیه چند دختر را تهیه نمود، آیا مردم عادی جامعه حق ندارند قضاوت بد کنند؟ آیا داشتن چنین ماشینی برای طلبه که مردم وی را نماد دین می دانند و ساده زیستی و تقوی را از خصوصیات متدینان و طلاب می شمارند، جایز است؟

از این قبیل کارها بسیارند که در ظاهر و در ابتدای امر شاید امری جایز باشد، اما با دقت که می نگریم قابل تامل است.

شاید فرمایش حضرت صادق - علیه السلام - به یکی از اصحاب نزدیک خود به این مطلب اشاره داشته باشد؛ که فرمودند: “الحَسَنُ مِن كلِّ أَحَدٍ حَسَنٌ وَ مِنك أَحسَن، لِمَكانِك مِنّا. وَ القَبیحُ مِن كلِّ أَحَدٍ قَبیحٌ وَ مِنك أَقبَح، لِمَكانِك مِنّا؛” “كار خوب، از هر كس خوب است، اما از تو خوب‏تر است؛ به جهت نسبتی كه با ما داری. كار بد، از هر كس بد است و از تو بدتر؛ به جهت نسبتی كه با ما داری.”

بحث ما در کارهای حلال است و الا در گناه که مسئولیت و محدودیت طلبه که به دنبال علم است و در زمره عالمان می باشد، به مراتب بیشتر است؛ امام صادق - علیه السلام - می فرمایند: «یغفر للجاهل سبعون ذنباً قبل ان یغفر للعالم ذنب واحد»  «هفتاد گناه از جاهل، بخشیده می ‏شود قبل از آنكه یك گناه از عالم، بخشیده گردد.»

نظیر این‏كه در قرآن كریم برای زنان پیامبر-  صلی ‏الله ‏علیه ‏و‏آله - حساب ویژه ‏ای در نظر گرفته شده و از آنان توقع بیشتری بیان شده است. زنان پیامبر- صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله - به جهت نسبتی كه با او دارند، تكلیف بیشتری دارند. این نسبت و قرابت از جهتی برای آنان مزیت است و از سوی دیگر، برای آنان مسئولیت ایجاد می ‏كند:

«یا نِسَآءَ النَّبِی مَن یأْتِ مِنكُنَّ بِفَـاحِشَةٍ مُّبَینَةٍ یضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَینِ وَكَانَ ذَ لِكَ عَلَی اللَّهِ یسِیرًا * وَ مَن یقْنُتْ مِنكُنَّ لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تَعْمَلْ صَـالِحًا نُّۆْتِهَآ أَجْرَهَا مَرَّتَینِ وَ أَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا كَرِیمًا * یا نِسَآءَ النَّبِی لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِّنَ النِّسَآءِ»؛[1] ای زنان پیامبر! هر یك از شما كه گناه آشكاری انجام دهد، عذاب او دو برابر خواهد بود و این بر خدا آسان است. و هر یك از شما كه خدا و رسولش را پیوسته فرمان برد و عمل شایسته انجام دهد، پاداشش را دو برابر خواهیم داد و برای او روزی ارزشمندی آماده ساخته‏ ایم. ای زنان پیامبر! شما مانند سایر زنان نیستید.

به هر حال، قدم در وادی علم و تقوی و سربازی امام زمان - عجل الله تعالی فرجه الشریف - لوازمی دارد که ممکن است محدودیت بنمایاند، اما مسیر را برای پیشرفت هموار می کند.

دخترانی که در برابر خواستگار طلبه قرار دارند و از محدودیت های اجتماعی طلبگی واهمه دارند بدانند که بله، این محدودیت ها وجود دارد اما ازدواج با طلبه به نوعی معامله با خداست. دختری که با نیت ازدواج با سرباز امام زمان - عجل الله تعالی فرجه الشریف - این تصمیم را می گیرد، بداند که عنایات خود حضرت، شامل حال وی خواهد شد. برکات چنین ازدواجی چنان وسعتِ دید به این دختر می دهد که نه تنها این ها را محدودیت نمی بیند، بلکه به فرصت ها و برکاتی دست پیدا می کند که دیگر نیازی به بعضی کارهای اجتماعی ندارد.

بعلاوه برای حضور طلاب در جامعه، روش هایی وجود دارد که نه تنها ارزش ها را زیر پا نگذارند بلکه با حضور در جامعه می توانند با مردم زندگی کنند و در دسترس مردم باشند. انتخاب فضاهای تفریحی مناسب، انتخاب پوشش مناسب، رفتار پسندیده، رعایت اقتصاد و میانه روی، تعامل قوی و سازنده با مردم و … می تواند فاکتورهایی باشد که حضور طلبه و روحانی را در جامعه آسانتر و ومحدودیت را کمتر کند.

پی نوشت:

[1]احزاب، آیه 30

تهیه و تولید:احمد اولیائی-گروه حوزه علمیه تبیان

خواستگار طلبه(1)

ازدواج سنت رسول اکرم صلی الله علیه و آله است و علاوه بر ابعاد مذهبی، ریشه در فطرت و نیاز های بشر دارد.

«و من آیاته ان خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا الیها و جعل بینکم مودة و رحمة ان فی ذلک لآیات لقوم یتفکرون.»[1]” و از نشانه‏ هاى او اینكه از [نوع‏] خودتان همسرانى براى شما آفرید تا بدان ها آرام گیرید، و میانتان دوستى و رحمت نهاد. آرى، در این [نعمت‏] براى مردمى كه می اندیشند قطعاً نشانه‏ هایى است.”

ازدواج نخستین سنگ بنای تشکیل خانواده و بالطبع، جامعه و اجتماع است و میزان اندیشه و تدبر در آن در میزان پیشرفت یا انحطاط و صعود یا سقوط جامعه تاثیر دارد.

پیامبر گرامى اسلام  - صلى الله علیه و آله - مى‏فرمایند: «ما بنى بناء فى الاسلام احب الى الله من التزویج‏»; نزد خداوند هیچ بنایى محبوب‏تر از بنای ازدواج بنا نشده است.[2]

ضرورت های فردی، مذهبی و اجتماعی سبب می شود تا یک مرد یا زنی که این ضرورت ها را حس کرده به فکر ازدواج بیفتد. این ضرورت برای همه پسر ها و دختر ها قابل حس کردن است و طلبه ها به عنوان افراد جامعه که هم ضرورت های فردی دارند و هم در همین جامعه زندگی می کنند و هم ریشه های مذهبی را حفظ کرده اند از این قاعده استثنا نیستند.

به عبارت دیگر طلاب حوزه نیز ازدواج می کنند هرچند ممکن است سن ازدواج آن ها به طور مثال از سن ازدواج دانشجویان زود تر باشد.

ازدواج از نظر اسلام پیمان مقدسی است که برقراری آن بر اساس مقررات، آداب و رسوم، تشریفات، سنن و قوانین خاصی صورت می گیرد.

در خانواده های سنتی و مذهبی عموما ازدواج با یک خواستگاری شروع می شود. لحظاتی که تلفن خانه به صدا در می آید و دختر متوجه می شود که امر خیری درکار است اضطراب های دختر شروع می شود. اینکه کیست و آیا مناسب است یا خیر و سوال هایی از این قبیل که در ذهن دختر شروع به حرکت می کند.

طلاب برای انتخاب همسر ممکن است معیارهای خاص خود را داشته باشند. بهر حال هرچند طلبه هم یک فرد عادی جامعه است اما هر شغلی، هر منصبی، هر جایگاهی و هر لباسی اقتضائات خاص خود را دارد. در نتیجه طلبه هم برای خود معیارهایی دارد که ممکن است دایره انتخاب را برای او ضیق کند.

زندگی طلبگی شرایط خاص خود را دارد. طلبه از جهت مالی حداقل تا سال ها زندگی مرفهی نخواهد داشت؛ تا وقتی که درس خود را به جایی برساند و در زمینه های دیگر هم بتواند فعالیت کند. از جنبه اجتماعی نیز با محدودیت هایی روبروست و از نظر شخصیتی نیز شخصیت خاص شکل گرفته در حوزه را دارد.

با توجه به شرایط خاص خود باید همسر خاصی نیز انتخاب کند و این کمی موضوع را پیچیده می کند. همسری که بتواند با شرایط خاص وی هماهنگ باشد.

آن طرف قضیه دختری ست که طلبه ای به خواستگاری اش رفته است. دختران در برخورد اولیه با خواستگار طلبه دو دسته اند:

دسته اول دخترانی هستند که همان پشت تلفن در بدو امر، خواستگار طلبه را رد می کنند ( به دلایل این برخورد خواهیم پرداخت).

دسته دوم دخترانی هستند که شانس مرحله بعد را به این خواستگار می دهند. به عبارت دیگر با شنیدن مساله طلبه بودن، وی را رد نمی کنند و به دنبال احراز بقیه شرایط می روند.

متاسفانه در جامعه ما تبلیغات منفی بر ضد روحانیت بسیار است و همین امر اولین دلیل برخورد دسته اول است. این گروه دختران حتی به خود فرصت فکر کردن به این خواستگار را نمی دهند و منتظر خواستگار بعدی می مانند.

دومین دلیل این دختران مشاهده یک یا چند طلبه و نوع رفتار و زندگی ایشان از نزدیک است. هر قشری هم خوب دارد و هم بد و البته ما قائلیم که در بین طلاب نباید اصلا بدی وجود داشته باشد اما از پذیرش این حقیقت ناگزیریم که دربین طلاب نیز افراد معدودی وجود دارند که شاخص های طلبگی را رعایت نکرده اند.

ممکن است پدر، یکی از اقوام و یا از دوستان خانوادگی این دختر، طلبه باشد و آن طلبه سوء رفتارهایی داشته که این دختر را به طور کلی با طلبه مخالف کرده است.

محدودیت های ناشی از طلبگی علت بسیار بزرگ دختران مخالف ازدواج با طلبه هاست.

محدودیت مالی

محدودیت مالی ناشی از وضع اقتصادی بد طلاب که انصافاً در این شرایط اقتصادی جای نگرانی هم دارد. طلاب در تمام طول تحصیل خود شهریه می گیرند و امورات خود را فقط از این مجرا می گذارنند. هر چند طلاب عمدتا پس از مدتی تحصیل فعالیت های دیگری را شروع می کنند اما درآمد اصلی طلبگی شهریه است که واقعا مبلغ ناچیزی است.

طلابی که فعالیت های درآمد زای دیگری را نیز شروع می کنند وارد سه نوع فعالیت می شوند. گروهی فعالیت هایی در راستای طلبگی مانند تألیف، تدریس، تبلیغ و … را برمی گزینند و دسته ای مشاغل دیگر مانند قضاوت، منصب عقیدتی سیاسی، وکالت و … را انتخاب می کنند. برخی از طلاب نیز ممکن است فعالیت های اقتصادی دیگری را که به طلبگی ربط چندانی ندارد برگزینند.

در کل طلبه ای که هدف تحصیل و اجتهاد را برای خود برگزیده است وارد هیچ فعالیت اقتصادی نمی شود و با تمرکز کامل فقط به تحصیل می پردازد تا به مرحله اجتهاد برسد.

دخترانی که خواستگار طلبه دارند، باید بدانند که در عین حال که شهریه طلاب به ظاهر اندک است اما برکت بسیاری دارد که جبران کاستی را می کند.

از طرفی باید بدانیم که روزی اهل علم و افرادی که به دنبال علم هستند ضمانت شده است؛

قال النّبی - صلی الله علیه و آله: أنّ الله تعالی قَد تَكَفَّلَ لطالبِ العِلمِ بِرزقِهِ خَاصّة عمّا ضَمِنَه لِغیرِهِ؛ به درستی كه خدای تعالی رزق و روزی اهل علم را به طور خاصّ متكفّل شده است.[3]

و همین ضمانت است که برکت روزی اهل علم را صدچندان می کند؛ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ - صلی الله علیه و آله: “‌ مَنْ غَدَا فِی طَلَبِ الْعِلْمِ أَظَلَّتْ عَلَیْهِ الْمَلَائِکَةُ وَ بُورِکَ لَهُ فِی مَعِیشَتِهِ وَ لَمْ یَنْقُصْ مِنْ رِزْقِه‏ ““کسی که صبح گاه به دنبال علم برود ملائکه بر او سایه می افکنند و در معیشت او برکت داده می شود و از روزی او چیزی کاسته نمی شود"‌.[4]

این احادیث می تواند قوت قلبی برای دخترانی باشد که ترس از فقر، مانع ازدواج آن ها با طلبه است. بعلاوه ذکر شدکه طلاب می توانند متناسب با زی طلبگی وارد عرصه های درآمدزا نیز بشوند و این نیز بر رفاه خانواده می افزاید.

ادامه دارد…

اگر چادر سر می‌کنی و دوست داری که آبروی چادر را بیشتر حفظ کنی، یا اگر تا کنون چادر سر نمی‌کردی و دلت می‌خواهد چادری شوی، اما نیاز به راهنمایی داری، این مطلب را بخوان.

1- موهایت را درست جمع کن. موهای باز زیر چادر اذیتت می‌کند. مرتباً نامرتب می‌شود و مجبوری دستکاری‌اش کنی و نظم چادر و روسری‌ات را به هم می‌ریزد. دوست داشتی از هد هم استفاده کن، کمکت می‌کند. پس؛ موهایت را خوب ببند.

2- اگر مقنعه سر می‌کنی، زیر چانه‌ات را طوری تنظیم کن که گردی مقنعه دور سرت، نه گشاد باشد و نه تنگ. گشاد که باشد، چادر میکشدش و ناچار می‌شوی مرتب چادر را جلو بکشی. تنگ هم که باشد، خودت میدانی دیگر! دورش را وقتی سرت می‌کنی، مرتب کن تا درست بایستد و مواج نباشد. مواج بودنش، هم شکل خوبی ندارد و هم اگر حساس باشی، آزارت می‌دهد. پس؛ وقت بگذار و مقنعه‌ی اندازه سرت را سر کن.

3- اگر روسری سر می‌کنی، حواست باشد جنسش با چادرت جور باشد. سُر نخورد و لیز نباشد. توی گرما، جنسش خیلی کلفت یا توی سرما خیلی پرکی نباشد. جنس ضخیم، کلافه‌ات می‌کند و جنس نازک، با چادر خوب نمی‌سازد. البته اگر حوصله کنی و مهارت‌های بستن روسری را یاد بگیری، می‌توانی جنس‌ها و اندازه‌های متنوع‌تری را امتحان کنی. پس؛ حواست به جنس و اندازه روسری باشد.

4-اگر شال سر می‌کنی، موارد روسری را رعایت کن؛ ضمناً لبه شال با چادر، سنخیت بیشتری دارد، چون روی پیشانی می‌خوابد. پس؛ حواست به این موضوع هم باشد.

5- چادرت را از جنس سبک انتخاب کن که خسته‌ات نکند. البته وقتی جنس چادر سبک باشد، روی سر نمی‌ایستد و باید به چادرت کش بزنی. کش مناسب چادر، کش‌های نیم‌سانتی است که می‌توانی در خرازی‌ها پیدایش کنی. کش را پشت گردنت تا جایی که لبه چادر دور صورتت می‌ایستد اندازه کن.

معمولاً این اندازه، حدود بیست و چند تا سی و چند سانتی‌متر می‌شود. کش را طوری بزن که پشت گوشت قرار بگیرد. چون روی گوش كه باشد، به گوشف شار می‌آورد. معمولاً بهترین جا برای دوخت کش، دو انگشت فاصله با لبه چادر است. همه این‌ها با فرم سر و شکل بستن موها و البته سلیقه خودت، ممکن است فرق کند. پس؛ در انتخاب جنس چادر دقت کن.

6- قد چادر را طوری قیچی کن که وقتی بدون کفش و کاملاً صاف می‌ایستی، دقیقاً برسد روی زمین. نه اینکه بخوابد روی زمین. چون آن طوری زیر چادرت خاکی و کثیف می‌شود و ناچار می‌شوی جمعش کنی. چادر خاكی و كثیف، حجاب را زیر سوال می‌برد. پس؛ قد چادرت را درست هم قد خودت بگیر.

با رعایت این موارد لذت چادر بر سر کردن را احساس کن.

حجاب اسلامی، در جهان امروز، نه تنها یک پوشش که یک ابزار سیاسی فرهنگی تبلیغی است. حجاب و عفاف لازم و ملزوم یکدیگرند و در این میان، پوشش چادر، «حجاب برتر» و «مایه آرامش زن مومن» در جامعه است.

حجاب، مایه سالم ماندن جامعه و حفظ شخصیت والای زن و استقلال و کرامت انسانی اوست. متاسفانه حجاب، به دلایل مختلف از جمله نفوذ و گسترش فرهنگ بیگانه، در نسل‌های جدید کم رنگ شده است که لازمه توجه جدی و تخصصی به این مقوله مهم و فرهنگ‌ساز را دو چندان نموده است.

از طرف دیگر کم‌ توجهی دولتمردان و متصدیان فرهنگ به پرداخت دقیق و جدی این امر مهم، خلاهایی را ایجاد نموده است.

یکی از نکات مهم، لزوم ورود تشکل های مردمی و غیردولتی به این عرصه است.

انواع چادر

این روزها بنا به درخواست افراد و کاربرد چادر در اماکن مختلف، تولید کنندگان و دوزندگان به عرضه انواع چادر روی آورده اند. چادرهای ملی که بنا به طراحی منحصر به فرد خود مورد علاقه بسیاری از بانوان، به خصوص کارمندان شرکت ها قرار گرفته است.

چادرهای عربی و لبنانی به واسطه دوخت جالبی که دارد به راحتی بر سر قرار می گیرد، چادرهای دانشجویی که معمولا با پارچه های سبک برای راحتی دانشجویان طراحی شده است و چادرهای زیپ دار، شال دار و … مورد استقبال مادرانی است که همراه با کودکان خود به خرید می روند و طراحی خاص این چادرها در حین پوشش لازم، به آنها امکان می دهد به راحتی کودکان خود را در آغوش بگیرند و یا کیف و خریدهای خود را حمل کنند.

نکات ناگفته نگهداری چادر

چادر مشکی را بهتر است با دست بشویید.

چادر مشکی را در سایه خشک کنید.

چادر مشکی را نچلانید.

چادر مشکی را بهتر است در آب آشامیدنی بشویید.

چادر مشکی را در درجه حرارت زیر 60 درجه بشویید.

بزاق دهان و مواد اسیدی برای چادر مشکی زیان آور است.

چادر مشکی بهتر است با شامپو که مواد قلیایی کمتری دارد شسته شود.

چروک چادر مشکی بهتر است با بخار گرفته شود.

بعد از شستشوی چادر مشکی بهتر است از مایع نرم کننده رقیق شده، استفاده کنید.

اگر از اتو استفاده می کنید بهتر است بین اتو و چادر یک پارچه نخی مشکی قرار دهید.

از کشش های طولی و عرضی زیاد هنگام نشست و برخاست جلوگیری کنید.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) نگاهی به چهره ی حضرت علی (علیه السلام) کرد ولحظاتی بعد فرمود:    «یا علی! هرکس روز قیامت در پیشگاه خداوند حاضر شود و ولایت تو را انکار کند، در صف مشرکان و بت پرستان قرار می گیرد.»

ام سلمه شاهد این گفتار بود و انس بن مالک نیز تا چهار مرتبه این حدیث را از حضرت شنید.

فرستادگان ملکه صبا با صندوقی مملو از طلای ناب به عنوان پیش کش، به طرف قصر حضرت سلیمان حرکت می کردند و گمان داشتندکه برق طلایشان- که قابل توجه هم هست- چشم سلیمان را هم خواهد گرفت! اما وقتی وارد قصر شدند، دیدند زیر پاهایشان از زیر شیشه های بلورین، جوی های طلا روان است و حتی خدام قصر هم هنگام راه رفتن به آنها توجه ندارند! دیدند بخشی از دیوارهای قصر، از طلاست و هم چنین سایر تزئینات و وسایل روشنایی قصر همه از طلا هستند.

وقتی صحنه و اطرافشان را پر از طلا دیدند، طلاهای خود را حقیر و ناچیز شمردند و از عطای این مقدار طلا شرمنده  و سرافکنده بودند و میل داشتند آن را پنهان کنند، چون آن را قابل عرضه در آنجا نمی دیدند.

هدایت:

ما هم که عظمت و هیبت و غنای پروردگار همه هستی را ادراک نکردیم و قلب ما شکوه و غنا و عظمت الهی را نیافته، گمان می کنیم اعمال ما- خصوصاً که اهل مستحبات هم باشیم- چشم خدا را خواهد گرفت! اما وقتی مثل امیرالمومنین ، به عظمت و صمدیت رب همه هستی واقف شدیم، آن وقت اعمال خود را قلیل دیده و از سر صدق و حقیقت می گوییم:

” الهی قلبی محجوب و … طاعتی قلیل"(1) و یا مثل حضرت زین العابدین، ناله خواهیم زد: ” الهی ارحم عبدک الذلیل ذا اللسان الکیل و العمل القلیل"(2)

ما نیز تا چشم قلب مان به شکوه و عظمت و غنای پروردگار عالم باز نشود اندک اعمالمان را کثیر می پنداریم! تا وقتی که آن شکوه و غنا، مورد رویت قلب واقع شود؛ که آن وقت، کثیر اعمالمان را اندک و از عرضه آن شرمنده خواهیم بود.

پی نوشت:

_________________

(1). دعا صباح.

(2). مناجات المفترقین.