• هر کس که دست خود را به احسان بگشاید،نعمت خود را از بریده شدن حفظ کند.
• آنکه مزاحش زیاد باشد،احمق شمرده می شود.
• هر کس که سرای اقامتش را آباد کند، پس او عاقل است.
• جواب زشت ،از خطاب زشت است.
• بهترین کسانی که با آنان مصاحبت می کنی،صاحبان علم و حلم(و عالمان الهی که بردبارند) می باشند.
• بدترین مال ها ، مالی است که حق خداوند سبحان از آن خارج نگردد.
• مرکبی سرکش تر از لجاجت نیست.
• برای عاقل ،سزاوار است که با جاهل چنان سخن گوید ،که طبیب با مریض سخن گوید.
• برای هر چیزی زکاتی است،و زکات عقل تحمل نادان هاست.
• آن که پشتش  را به حق محکم کند، مغلوب نمی گردد.  
•                               ادامه دارد…

دانشمند را به علمش؛نه به مدرکش

مدیر را به عملکردش؛نه به جایگاهش

نویسنده را به باور هایش؛نه به تعداد کتاب هایش

شخص را به انسانیتش؛نه به ظاهرش

جسم را به سلامتیش؛نه به لاغری یا چاقیش

سخنان را به عمق معنایش؛نه به گوینده اش…

” روی زمین دنبال آسمان نگردید. هر چه هست آن بالاست.”

این جمله ای است که از بچگی به ما گفته بودند،و این را کرده بودند قانونی بدون استثناو تبصره. امروز من می خواهم یکی از استثناهای این قانون را رو کنم. گر چه زحمت پیدا کردن آن را من نکشیده ام. برای پیدا کردن تبصره های این قانون ،یک عالمه خون ریخته شده است. باور کن!

                                        ****************

شلمچه هنوز هم گلوگاه عراق است. کمی آن طرف تر حسینیه شلمچه قرار دارد،با نشانه های پررنگ بیداری…تانک های به گل نشسته،مین های خنثی نشده،کلاه و قمقمه های سوراخ شده،نخل های بی سر،اول حرفم از تبصره و استثنا نوشتم. می خواهم بگویم دریچه های آسمان ،توی خاک شلمچه پر است،قدم به قدم. کافی است نگاهت به زمین باشد.

(( خود را از اسب فرو افکنده است و اکنون نیز عشق و ارادت او اجازه نمی دهد که ایستاده به امام نزدیک شود.

امام (علیه السلام) همچنان مشتاق و مهربان پیش می آید و حبیب نمی داند چه کند.

می ایستد، زانو می زند،گریه می کند،اشک می ریزد،زیر پای امام را می بوسد،می بوید،بر می خیزد،فرو می افتد،به یاری دست و زانوخود را به سوی امام می کشاند،لباس بلندش در میان زانو ها می پیچد،باز به سجده می افتد،بر می خیزد،چشم به نگاه امام می دوزد،تاب نمی آورد،زجه می زند،سلام می دهد و روی پاهای امام آرام می گیرد…))

” از دیار حبیب” از جمله قطعه ادبی ” سید مهدی شجاعی” روایت ساده و صمیمی حبیب بن مظاهر است. متنی است داستان گونه که پایمردی پیرمردی عاشق در راه امام حسین(علیه السلام) که آخرین بوسه را از دست و پای امام (ع) می گیرد و در زیر سایه بان نگاه امام روانه میدان می شود.

این رنجنامه ،در ده قطعه کوتاه و از زوایای گونانو در 72 صفحه،حبیب بن مظاهر،قهرمان آن روزگار را به تصویر می کشدو برای لحظاتی هر چند کوتاه خواننده را همسفر صحرای پر خون می سازد.

مرحوم آیت الله میرزا محمد حسن نائنی (ره) در دوران جنگ جهانی اوّل و اشغال ایران توسط قوای انگلیس و روس نگران بودند از اینکه کشور دوستداران امام زمان (علیه السلام) از بین برود و سقوط کند. شبی به امام عصر (علیه السلام) متوسل می شود و در خواب می بیند دیواری است به شکل نقشه ایران که شکست برداشته و خم شده است و در زیر این دیوار تعدادی زن و بچه نشسته اند و دیوار دارد روی سر آنها خراب می شود.مرحوم ناینی چون این صحنه را می بیند بسیار نگران می شود و فریاد می زند :” خدایا ،این وضع به کجا  خواهد انجامید؟”

حضرت ولی عصر (علیه السلام) تشریف آوردند و با دست مبارکشان دیوار را که در حال افتادن بود،گرفتند و بلند کردند و دوباره سر جایش قرار دادند  و فرمودند:” اینجا( ایران شیعه) خانه ماست. می شکند ،خم می شود،خطر است ولی ما نمی گذاریم سقوط کند. ما نگهش می داریم.”

عطر انتظار،سید محمد رضا طباطبایی، ص 150

به فلک می رسد از خاک زمین،بوی بهشت

                                             گشته عالم همه جا گلشن مینوی بهشت   

  پیش یارم که بود روشنی روی بهشت

                                               عرق شرم چکد از رخ دلجوی  بهشت.

                             *********************************

این پسر ،آینه روی خدا می باشد          

                                            این پسر مشعل انوارِ خدا می باشد

این پسر سیّد جمع سُعداء می باشد      

                                           این پسر طالب خون شهدا می باشد.

                         *************************************

افق نسل علی را قَمَری پیدا شد           

                                          خلق را رهبر صاحب نظری پیدا شد

پدرِ پیر خِرَد  را  پسری  پیدا  شد            

                                         بلکه بر ملّت  قرآن  پدری  پیدا   شد.

                               ** عید بر عاشقان مبارک**

دو کوهه سردار زیاد داشت: حاج احمد متوسلیان،حاج همت،حاج عباس کریمی،رضا دستواره،رضا چراغی و…

اگر خوب گوش کنی صدای دلنشین شهید گلستانی را می شنوی: اللهم اجعل صباحنا،صباح الابرار…

دو کوهه یه مسافر داره که رفت لبنان…ولی هنوز بر نگشته. سال 61 بود،رفت و مفقود مانده تا امروز . تو فکر می کنی حاجی الان کجاست؟! یعنی بر می گرده!

                                   **********************

پرسید: ” کجا می خوای بری؟”

گفتم: جبهه

با تعجب نگاهی کرد و گفت: ” دوست دارم بیام و این مرد(امام خمینی (رحمه الله علیه) ) را ببینم . ببینم با شما چکار کرده که این قدر بهش ارادت دارید.”