آب هر چند کم هم که باشد وقتی از بالا به پایین می آید و افتادگی می کند، چقدر زیاد می شود و چه سر و صدایی بخصوص در دل شب پیدا می کند و اساساً وقتی به سنگی برخورد می کند رو سفید می شود و حالا اگر این آب بسیار و عظیم باشد، آبشار شده و تماشایی می شود و از دور و نزدیک به نظاره آن می آیند.

سید الشهدا(علیه السلام) آب حیات است و از سویی هم عظیم و بزرگ و البته در برابر خدا، افتاده و خاضع  و در روز عاشورا اوج افتادگی را از خود نشان داد و چه سر و صدایی در شب دنیا پیدا کرده و چه شکوه و عظمتی، چون با یک دنیا افتادگی و خضوع می گفت: «خُوَیدِمُک بِبابِک».  خدایا! خدمت گزار کوچک تو بر آستان توست، یعنی خود را کوچک می دید.

یکی از درس های بزرگ عاشورا این است که اگر خودت را کوچک دیدی بزرگ می شوی و اگر بزرگ دیدی کوچک می شوی.