خشن ترین عضو بدن
فکر کن چاقو را بر می داری و قلب یکی از عزیزانت را می خراشی، چقدر ناراحت کننده است؟ گاهی استفاده نادرست از زبان، بدتر از این کار است.
این روزها خیلی از افراد از زخم دست ها و جراحاتی که به آنها وارد شده است ناله نمی کنند، بلکه زخم سنگینی روی دلشان افتاده است که آن ها را رها نمی کند. فکر آن ها شده است درمان زخم روی دلشان. آن ها فقط به این فکر می کنند که فکرشان از حرف هایی که شنیده اندخالی شود و از زخم هایی که خورده اند آسوده شوند. آن ها فقط و فقط به این فکر میکنند که کاش آدم ها مسئولیت زبانشان را بر عهده بگیرند و کاش هیچ یک از آدم های روی زمین، زخم زبان نداشته باشند و با زبانشان روح و روان کسی را آسیب نزنند.
نکته مهم اینجاست که اگر نمی توانیم زیبا سخن بگوییم، بهتر است که زمان سخن گفتن کمی فکر کنیم، تا نیش زبان پنهان بماند و روح و روان اطرافیان را آزار ندهیم، تا بتوانند عادی به زندگی ادامه دهند.
هر فردی می تواندبا حرکت نابه جای عصای کلام خود، وضعیتی ناخوشایند به وجود آورد و به جای شادمانی، در باغچه دل دیگران اندوه و ناراحتی بکارد. هر انسانی واژه هایی دارد که زیبا هستند و تیرگی و نا امیدی را از بین می برند. می توان آرامش و وقار کلمات را حفظ کرد و به کلام جانی یخشید تا واژه ها روح نواز باشند و جان مخاطب را نگیرند. هر چند از فردی که نیاموخته چگونه سخن بگویید، نباید توقع داشته باشیم که بر زخم دل ما مرهم بگذارد. بهترین راه این است که خودمان با گذشت زمان، از خطای آن بگذریم و این را درنظر داشته باشیم که زمان، احوال ما را بهبود خواهد بخشید. فقط یک نکته را به خاطر بسپاریم که از آموخته های گذشته برای زیبا کردن امروز استفاده کنیم. شاید دوری کردن از فردی که نمی خواهد شیوه سخن گفتنش را عوض کند، راهکاری مفید برای بهبود او و آرامش شما باشد. بنابراین بهتر است در چاردیواری زندگی، حرف هایمان چاچوب داشته باشد؛ سقفی از دوستی و محبت. تا می توانیم زبانمان را حفظ کنیم، تا روزی خودمان زخم خورده نشویم و سعی کنیم که ما نیز به جرگه ادم هایی که زخم زبان دارند، نپیوندیم.
در آخر اینکه کلام، زبان، جملاتی که می گوییم همه و همه، زمانی که به حرکت در می آید، می تواندیک صحرا را پر از گل سرخ نماید؛ پس یادمان باشد در بسیاری از روزهای خدا می توان زیبا سخن گفت و زخم روی دل اطرافیان نگذاشت. نه تنها در این زمان، بلکه در روزهای خوب زندگی می توانیم به افرادی مراجعه کنیم که روی دلشان زخم برجا گذاشته ایم و از آن ها بخواهیم ما را ببخشند.
منبع: تبیان