در امر به معروف و نهي از منکر ، بايد روش عقلاني به کار گرفته شود ، نه افراط و تفريط‌؛ زيرا افراط و تفريط روش ظالمان و جاهلان است است که باعث سلب اعتبار مي‌گردد .

انسان‌هاي جاهل به روش عقلائي هدايت مي‌گردند و لذا در تمام روش‌هاي عقلائي و حکيمانه از جمله در امر به معروف و نهي از منکر ، بايد الگوي ما ، اهل‌بيت عصمت و طهارت از جمله امام حسن و حسين صلی الله علیه و آله باشد چنان که در روايات متعددي به‌اين معنا اشاره شده‌ .

علامه مجلسي‌«ره‌» در بحارالانوار چنين نقل مي‌کند : «اَن‌ّ الحسن والحسين صلی الله علیه و آله مرّا علي شيخ يتوضّأ ولا يَحْسُن‌ ، فأخذا في التنازع يقول کل واحد منهما : أنت لا تحسن الوضوء فقالا : أيّها الشَّيخ کن حکماً بيننا يتوضّا کل‌واحد منّا فتوضّأ قالا : أيُنا يحسن‌ ؟ قال‌ : کلاکما تحسنان الوضوء ولکن هذا الشيخ الجاهل هو الذي لم يکن يحسن‌! وقد تعلّم الان منکما وتاب علي يدکما ببرکتکما و شفقتکما علي اُمّة جدّکما» .

«روزي امام‌حسن و امام‌حسين صلی الله علیه و آله از جايي عبور مي‌کردند ، مشاهده فرمودند که‌پيرمردي در حال وضوگرفتن‌ ، اشتباه وضو مي‌گيرد ، در اين حال‌ ، امام‌حسن و امام‌حسين صلی الله علیه و آله هريک فرمودند : وضوي من بهتر است‌! در اين صورت نزد پيرمرد آمدند وفرمودند : اي پيرمرد! ما دو نفر وضو مي‌گيريم و شما تماشا کنيد و بعد قضاوت کرده وبگوييد آيا وضوي کدام يکي از ما بهتر است‌! بعد از آن‌ ، هر دو برادر وضو گرفتند و هنگامي‌که وضو گرفتن پايان يافت‌ ، سؤال کردند وضوي کدام يک از ما بهتر است‌ ؟ !

پيرمرد جاهل وقتي که جريان را مشاهده کرد؛ فرمود :

«وضوگرفتن هردوي شما نيکوست‌ ، اين وضوي من است که درست نبوده‌ ، لکن فعلاً با برکت لطف و مهرباني شما که بر امّت جدتان داريد ، وارد شدم‌» .