قال علی بی الحسین(علیه السلام):

” یا سوأتاه لمن غلبت أحداته عشراته؛ بدا بر کسی که یکان هایش بر دهگان هایش پیش آید"1

سائلی از امام علی (علیه السلام) چیزی خواست و تقاضای کمک کرد،حضرت به فرزندش امام حسن فرمود: برو به مادرت فاطمه(سلام الله علیها) بگو به این نیازمند کمک کند.ایشان رفت و بر گشت  و گفت: در خانه بیش از شش درهم نداریم که آن هم برای خرید آرد نان امروز است. حضرت فرمود: برو و بگو موجودی را به این فقیر بدهد،این کار انجام گرفت.

هنوز حضرت از آن مکان جا به جا نشده بود  که شخصی آمد و به ایشان پیشنهاد خرید شتری را به 140 درهم به مدت 8 روز داد  و حضرت آن را خرید،سپس همان مرد آن شتر را از حضرت به 200 درهم خرید، امام علی (علیه السلام) 140 درهم بدهی را به او پس داد و 60 درهم برایش باقی ماند. 60 درهم را به منزل آورد ،حضزت زهرا (سلام الله علیها) پرسیدند: این مبلغ از کجاست؟ امام علی (علیه السلام ) فرمود:

” این تصدیق همان چیزی است که پدرت آورده است و در قرآن آمده که:

(من جاء بالحسنة فله و عشر أمثالها)2

آری ،اگر کسی به این باور برسد که با خدا معامله کردن مایه برکت عمرو برکت مال می شود هیچ گاه در انجام حسنات کوتاهی نمی کند و اگر بداند که هر حسنه ای ده برابر پاداش دارد انگیزه بیشتری برای کارهای نیک در او ایجاد می شود.

1. تحف العقول،ص 203             2. انعام(6) ، آیه 160

شرح فشرده نهج البلاغه،آیت الله مکارم،ج 3،ص 545