طلبه شهید حقیقی ، روحانی بود ولی عمامه نمی گذاشت. همیشه برای ما ، قرآن تفسیر می کرد. شهادت را برای ما تشریح می کرد که وقتی انسان شهید می شود،  چطور روح از بدن جدا می شود و … .

در عملیات کربلای 10 در گروهان ما بود. ساعاتی قبل از شهادت در منطقه عملیاتی او را بسیار خوشحال و خندان دیدم. انگار به او بشارت بزرگی داده بودند و پی در پی از خوشحالی فریاد می کشید.

 او مانند فوتبالیستی که در دقایق پایانی یک بازی مهم، گل سرنوشت سازی را زده ،با شور و هیجان خاصی فریاد می کشید ؛ ما داریم به بهشت می رویم!

و چند ساعت بعد؛ بهشت نصیب او شد و در عملیات کربلای 10 به آسمان پر کشید تا برای همیشه در آنجا ماندگار شود.                            

                                    راوی: علی اصغر دیانی