بعضی قرارهای عاشقانه مقدس اند .
حرمت دارند … بزرگت می کنند…
مثلاً قرار می گذاری یک روز را با بانوی دو عالم بگذرانی ، قدم به قدم
صبح به شوق بلند می شوی ، نماز می خوانی بانو هست …
فکر می کنی که وقت چادر سر کردن ، بانو نگاهت می کند ، پر چادر را جلوتر می کشی که مقبول افتی …
توی ماشین دستت می رود ضبط را روشن کند با خودت می گوید نکند او را خوش نیاید …
کل مسیر را ذکر می گویی … بانو هنوز هست .
وقت قدم برداشتن سعی می کنی با حیا قدم برداری … سر بلند نمی کنی … بانو هنوز هست .
می آیی دهان باز کنی به غیبت ، به احترامش سکوت می کنی… می بینی بانو هنوز هست.
حس خوبی ست …
خودت را عزیز کنی برای عزیزه ی خدا !
من این قرار های عاشقانه مقدس را دوست دارم …