پیامبر (ص) و حقوق زنان

آن چه اهمیت دارد این است که فرهنگ دین به ویژه اسلام به لحاظ شناخت صحیح و مبتنی بر واقعیات فطری و تمایلات روحی زنان، توان ارایه برنامه صحیح را برای آنان دارد و بدون هیچ گونه پیامد منفی و ناهنجاری، توان ساماندهی به موقعیت فردی و اجتماعی و جاری کردن زندگی در میان آنان را دارد.

پیامبر اکرم(ص) با الهام از منبع روحی، بسترهای رشد و بالندگی را در زندگی زنان گسترد و آنان را از ذلت ها، بی هویتی ها، تحقیرها، محدودیت ها و بردگی، نجات بخشید. به گونه ای که زنان همدوش مردان آزادانه با حفظ حرمت و کرامت خویش در اجتماع حضور یافتند.

حضرت با نگاه برابر میان زن و مرد در کسب دانش و بهره وری از هنرها، تعدیل عواطف و تمیلات و ایجاد مصونیت در عین میدان داری در عرصه های گوناگون، توان نهادینه کردن جامعه زنان را آشکار نمود. زمان شکوفایی وحی در نظام سیاسی و اجتماعی رسول خدا(ص)، زنان همانند مردان در میدان های فضیلت به رقابت پرداختند و در بسیاری از این بسترها، گوی سبقت را ربودند.

زنان عصر پیامبر(ص) در عرصه های اجتماعی و سیاسی و حتی نظامی فرصت حضور پیدا کردند. در بعضی جنگ ها زنان همراه سپاه اسلام بودند و در عرصه های امدادرسانی و حتی دفاع حضور پیدا می کردند.

           عذر خواهی

یکی دیگر از ویژگی های پیامبر اکرم(ص) زبان اعتذار داشتن است.

ایشان در مواردی از کار خویش عذرخواهی می کردکه هر شخص منطقی و با انصافی، حکم به برائت آن حضرت می داد. صرف نظر از اینکه پیامبر (ص) معصوم است و گناهی انجام نمی دهد و گذشته از اینکه او از فکری سرشار و قدرت تصمیم گیری برخوردار است و آنچه انجام می دهد، نه تنها صلاح امت اسلامی، بلکه صلاح جامعه بشریت است، ولی با این حال از کارهای خود که ضرری متوجه شخص خاصی می نمود، عذرخواهی می کرد.  مثلاً در جنگ خیبر، پدر، عمو، شوهر و برخی خویشان دیگر ((صفیه)) کشته شدند و مقصر اصلی خود آنان بودند. کار شکنی های آنان و آزار و اذیت هایشان امر پوشیده ای نیست،ولی پیامبر اکرم (ص) در مورد کشته شدن آنان از ((صفیه)) عذر خواهی کرد و فرمود: «از تو عذر می خواهم که خویشانت کشته شدند، ولی آنان بودند که علیه من توطئه کردند.» به هر حال این عذر خواهی یکی از ویژگهایی است که اثر بسیار مثبتی در زندگی زناشویی و در رفع اختلافات دارد.

           همسرداری

احترام، خوشرفتاری، حق شناسی، همکاری و محبت و وفا نسبت به همسر و شرکت در غم و شادی و راحت و رنج او، از نشانه های «همسرداری» است و ساختن بر مشکلات و تندی های و بدخُلقی ها و صبوری بر ناملایمات و جفا، نشانه ای دیگر. پیامبر اکرم(ص) فرمود: «اَلا خَیرُکم لِنسائِهِ وَ اَنا خیرُکم لِنِسائی؛ آگاه باشید، بهترین شما کسی است که نسبت به همسرانش بهتر باشد و من بهترین شما نسبت به همسرانم هستم.»

پیامبر اکرم (ص) با آنکه بیشتر همسرانش سالخورده بودند، بر اساس آیه قرآن که می فرماید: «با زنان به نیکی رفتار و معاشرت کنید (عاشرو هنّ بالمعروف)»، با همه آنان خوشرفتاری داشت و بر بدرفتاری های آنان صبر می کرد و از سختگیری بر همسران و فرزندان نهی می نمود.