گفتم: چقدر احساس تنهایی می کنم؛

گفت: من که نزدیکم                      (بقره/ 186)

گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم کاش می شد به تو نزدیک شوم

گفت: هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد کن(اعراف/205)

گفتم: این هم توفیق می خواهد!

گفت: دوست ندارید خدا شما را ببخشد ؟!            (نور/22)

گفتم: معلومه دوست دارم مرا ببخشی

گفت: پس از خدا بخواهید شما را ببخشد و بعد توبه کنید       (هود/ 90)

گفتم: با این همه گناه آخر چه کار می توانم بکنم ؟

گفت: مگر نمی دانید خداست که توبه را از بنده هایش قبول می کند ؟!          (توبه/ 104)

گفتم: دیگر روی توبه ندارم

گفت: خدا عزیز و دانا است، او آمرزنده گناه است و پذیرنده توبه         (غافر/ 3)

گفتم: با این همه گناه برای کدام گناهم توبه کنم ؟

گفت: خدا همه گناهان را می بخشد                (زمر/ 53)

گفتم: یعنی اگر باز هم بیایم ؟ باز هم مرا می بخشی ؟

گفت: (چرا که نه) به جز خدا کیست که گناهان را ببخشد ؟            (آل عمران/135)

گفتم: نمی دانم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم میارم !                                                 آتشم می زند ؛ ذوبم می کند ؛ عاشق می شوم !

گفت: (این را بدان که) خدا هم توبه کننده ها و هم آنهایی که پاک هستند را دوست دارد    (بقره/ 222)