نمی دانم چه چیز را می خواهند ثابت کنند اصحاب رسانه آمریکابا ادامه دادن این توهین؟ چه فکر می کنند با خودشان؟ فکر می کنند می توانند با ادامه دادن این کارهای زشت و قبیح از ارادت مسلمانان به پیامبر عزیزشان کم کنند !!،اما زهی خیال باطل.

هر چه برای  از بین بردن ارادتمان توطئه کنند،نقشه بکشند؛ آتش عشق و ارادت ما را به پیامبر و خاندان پاک و مطهرش شعله ور تر می کنند و بر کینه و نفرتمان از بدخواهان آل رسول و تنگ نظران اضافه می کنند.

ما طلاب مدرسه علمیه الزهرا(سلام الله علیها) محمودآباد ،با کار کوچکمان ،تحریم سایت گوگل جواب قاطعی به اصحاب رسانه بی دین و ایمان و عوامل فیلم توهین آمیز مو هن  می دهیم . باشد که مورد قبول خدا و رسولش قرار گیرد.

من زمانی به یک نویسنده خوب گفتم ،شما به یکی از آسایشگاه های بنیاد شهید که مربوط به جانبازان است،برو و مثل یک پرستار لباس سفید بپوش و در آن آسایشگاه خدمت کن .برو  یک ماه در آن جا بمان؛لگنش را خالی کن ، غذا در دهانش بگذار ،ملافه اش را  جمع کن  و کلاً با رنج ها و کمبود هایش آشنا شو  و ببین جانباز کیست ؟گفتم: شما برو با آن دید هنرمندانه جانباز را شناسایی کن؛بعد بیا یک رمان درباره واردات ذهنی جانباز بنویس و در این میان زخم های او را شفا بده و بر آن مرهم بگذار؛کما اینکه دیگران این کار را کرده اند.

” رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای" 

ظفر 3(ایذایی) ؛ 5 تیر 64- شمال غرب

قرار بود بعداً یک عملیات بزرگی انجام شود. از این رو این عملیات راه افتاد که عراق تا مدتی به جای زمان به زمین فکر کند.

ظفر 4(ایذایی)؛ 10 تیر 64- فکه

تپه دیدبانی دشت فکه امتیازی بود برای عراقی ها که از آنجا جنبیدن هر جنبنده ای را در فکه کنترل کنند؛اما باید از خواب می پریدند.

ظفر 5(ایذایی)؛12 تیر 64- مریوان

ارتفاعات توتمان در منطقه عمومی مریوان و هم شرهانی جزو مناطقی بودند که باید برای کم کردن تحرکات عراقی ها در آن ها عملیات انجام می شد.

قدس3؛19 تیر 64- جنوب دهلران

عراق یک تپه مهم داشت آن طرف دهلران به نام تپه 194 که خیلی دوستش داشت،چون به راحتی می توانستند در منطقه آتش به پا کنند. ما هم به کمک بچه های هوانیروز تصمیم گرفتیم که دیگر به عراق خوش نگذرد.

قدس 4؛اول مرداد 64- هویزه

صدام نیرو هایش را کشیده بود عقب و معتقد بود حالا حالاها این مناطقی که ایرانی ها گرفتند را نمی شود پس گرفت. این طرف ما هم جای خودمان را در زمین های جنوب شرقی العماره که می خورد به هویزه ،مطمئن کردیم. خب برای همین هم دریاچه ام النعاج عراق که بزرگترین دریاچه منطقه بود باید می افتاد دست ما.

قدس 5؛ 16 مرداد 64- هویزه

احتمال می رفت عراقی ها با اتکا به خشکی های اطراف هویزه، با نزدیک شدن به مواضع خودی ،موی دماغ شوند. واسه همین پاسگاه الیج و سه پاسگاه دیگر در غرب هویزه نباید دست عراقی ها می ماند. این طوری پاسگاه البیضه هم در تیررس ما بود.

عاشورای 1؛23 مرداد 64- تکاب و صائین دژ

عراقی ها جنگ را کشیده بودند به آذربایجان غربی و ضد انقلاب هم آنجا حسابی دور برداشته بود و باید فعالیت هایشان سرکوب می شد.

عاشورای 2؛ 24 مرداد 64- چنگوله

منطقه چنگوله شده بود بک اتوبان از نوع آزاد راه برای جاسوس ها. پس این اتوبان بایدبسته می شد تا داداش"سیا” ضایع شود.

عاشورای 3؛ 24 مرداد 64- فکه

این دشت را صدام خیلی دوست داشت که برای خودش داشته باشد . منتها رزمنده ها در این عملیات به صدام این اجازه را دادند که آرزوی فکه را با خود به گور ببرد.

همچنان ادامه دارد…

تا الان همه اش گفته شده که ما اینطوری و آن طوری عملیات کردیم ،اینقدر زدیم،آنقدر گرفتیم و کلی غنیمت و این حرف ها؛اما یکی نیامد بگوید که خب این همه عملیات اصلاٌ واسه چی بوده ؟  اصلاً واسه چی این همه جوا ن کشته شدند و این همه هزینه برای جنگ واسه چی بوده است؟

اینجا سعی کرده ایم به برخی از سوالات به نیابت از رزمنده هایی که هستند و نیستند ،پاسخ مختصر بدهیم.

ظفر 1(ایذایی)؛ 17 خرداد 64- جزیره

شاخک های ایران خبر داده بودند ،قرار است عراق یک ذره در جزیره مینو شیطنت کند.  خب نباید شیطنت می کرد دیگر. از این رو ایرانی ها باید از اروند رد می شدند و فقط ضربه می زدند  و بر می گشتند. 

انصار الله؛23 خرداد 64- کردستان

شرارت های عناصر ضد انقلاب اعم از کومله و دمکرات در کردستان ودیگر کاسه صبر همه را لبریز کرده بود. باید یک عملیاتی می شد که آن ها را از شیطنت پشیمان کند.

قدس 1؛24 خرداد 64- هویزه و  شرق

پاسگاه های مختار و ابو ذاکر و المیدان عراق و هم منطقه الحسان و الزجیه که کلی برای عراق مهم بود و با از دست دادن آن ها جاده العماره بصره هم تهدید می شد ،باید دست ما می افتاد تا عراق به آن جا مشغول شود و فکر مجنون را از سرش بیرون کند.

قدس 2؛ 4 تیر 64 - هویزه

عراقی ها پاتک جانانه ای کرده بودند و باید این پاتک خنثی می شد. و هم این که طوری باید شمال هویزه امن می شد تا دیگر عراق پاتک نکند.

ظفر 2(ایذایی)؛ 5 تیر 64- پنجوین عراق

باید جلوی عراقی هایی که می خواستند از این نقطه به ایران ضربه بزنند گرفته می شد. آن هم درست و حسابی و از داخل کشور خودشان.

ادامه دارد…

حجه الاسلام و المسلمین جواد محمد زمانی در شأن حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) شعر زیر را سرود:

در تماشای جلال تو ادب باید داشت                 ناله ای بدرقه راه طلب باید داشت

در خور منزلت و شأن تو ذیقعده نیست            جشن میلاد تو در ماه رجب باید داشت

کوثر  اسم تو ،شیرینی ایمان دارد                  وقت نامت به دهان طعم رطب باید داشت

عاقل از درک حضور تو به عجز افتاده است        به تمنای تو دیوانه لقب باید داشت

همچو پروانه اگر سوخت پَر ما سهل است        سخت، عمری که پی شمع تو تب باید داشت

                                آفرین بر تو که سربودی و مکتوم شدی

                                خواهر و دختر و هم عمه معصوم شدی

* مقام معظم رهبری ، حضرت آیت الله خامنه ای ،هر چند وقت به زیارت حضرت معصومه (سلام الله علیها) مشرف می شوند.

آیت الله مسعودی،تولیت محترم آستانه مقدسه در این باره می گوید:

” مقام معظم رهبری هر صبح و شام دلش می خواهد بیایند حرم، ولی خوب امکانش نیست…ایشان فرمودند: من هر وقت می آیم زیارت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) از ایشان عذرخواهی می کنم که کم می آیم…(یک بار که آمدند) من یک دفتر خاطراتی بود که به ایشان دادم بنویسند. ایشان هم ،چهار- پنج خط در آن جا نوشتند. ایشان موقع زیارت ،اشک از چشمانشان روان است. تا دل نسوزد و ارتباط پیدا نشود،هیچ وقت اشک جاری نمی شود…بارها به من فرموده اند که می خواهم یک وقتی بیایم که با حضرت بنشینم صحبت کنم و درد دل نمایم…1

* مرحوم آیت الله صالحی مازندرانی ارادت خاصی به حضرت داشته و گاهی مقابل حرم حضرت به راز و نیاز می پرداختند و زمزمه می کردند:” …پنجاه سال است که وطن را رها کردم و به تو پناه آوردم . من هم مثل این کبوتر هایی که از اطرافت پر می زنند از وطن پرواز کردم و آمدم کنار قبرت.2

* برنامه روزانه مرحوم آیت الله بهجت این بود که هر روز با نهایت ادب به محضر مقدس حضرت معصومه (سلام الله علیها) شرفیاب شده و با احترام و خشوع در مقابل ضریح مطهر ایستاده و زیارت عاشورا را قرائت می نمودند.3

1. مجله حرم اهل بیت ،ویژه نامه شماره 1کنگره بزرگداشت حضرت فاطمه معصومه ،ص11

2. فقیه صالح ،ص165

3.برگی از دفتر آفتاب،ص 68