امام کاظم (علیه السلام) فرمود:"  مَن اَرادَ اَن یکونَ اقوی النّاسِ فلیتوکََّل علی الله."1 “کسی که می خواهد قوی ترین مردم باشد،پس باید به خدای متعال توکل کند.”

“توکل” از ماده “وکالت” به معنی واگذاشتن کارها به خدا و اعتماد به لطف و عنایت اوست.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) از جبرییل پرسید:توکل بر خدا چیست؟"ما التوکّل علی الله عز ّ و جلّ” جبرییل عرض کرد:"حقیقت توکل آگاهی به این نقطه است که هیچ موجودی نه می تواند زیانی برساند و نه سودی،نه چیزی را ببخشد و نه منع کند،و از خلق مایوس باشد."العلم بان ّالمخلوق لا یضرّولا یعطی و لا یمنع و استعمال الیاس من الخلق"2

*معنا و مفهوم توکل ،ترک اسباب و وسایل نیست. چنان که مرد عربی در محضر پیامبر اسلام ،شتر خود را رها کرد و گفت: بر خدا توکل می کنم:توکلت علی الله” . پیامبر فرمود:"اعقلها و توکّل” پای شتر را ببند و سپس توکل کن.3

* خداوند به پیامبر ،دستور می دهد تا در کارهای اجتماعی ،نخست به مشورت بپردازد و سپس نظرها را تجزیه و تحلیل کندو پس از جمع بندی ،برای اجرایی کردن فکر،تصمیم بگیرد و با توکل به خدا،کار را با قدرت و قوت دنبال نماید و خدا توکل کنندگان را دوست می دارد.4

*هر گاه انسان به این اعتقاد برسد که همه موجودات در پهنه هستی ،با اراده و عنایت ذات قادر متعال به وجود آمده اند و از بزرگترین و کوچکترین آنها ریزه خوار خوان نعمت او هستند، و او به این نقطه نورانی رسیده است که"لا موثر فی الوجود الّا الله” با توکل به چنین قدرتی ،خویش را به منبع لا یزال الهی متصل ساخته است و در این شرایط از قدرتمند ترین انسان ها به حساب می آید.

                                                             باشد که از متوکلین باشیم.

1و 2.بحارالانوار،ج 71، ص 143وج 68،ص138

3. الحجة البیضاء،ج 7،ص426

4. ال عمران،159

اواخر سال 69  می خواستیم در منطقه ای شروع به کار تفحص کنیم که مشکلاتی داشت و می گفتیم شاید مجوز کار به ما ندهند.بحثی در آن زمان پیش آمده و سپاه گفته بود شما راهی که دارید این است  که یک شهید بیاورید تا مشخص شود در آن منطقه شهید هست.

شش روز آن محدوده را گشتیم،اما چون به شهیدی بر خورد نکردیم و منطقه را هم توجیه نبودیم ،دلشکسته خواستیم برگردیم.

صبح نیمه شعبان بود؛گفتیم:"امروز به یاد امام زمان (عجل الله ) می گردیم” اما فایده ای نداشت. تا ظهر به جست و جو ادامه داده بودیم و بچه ها رفتند برای استراحت. در حال خودم بودم،گفتم:” یا امام زمان،یعنی می شود بی نتیجه بر گردیم؟” همین که در این فکر بودم،چشمم به چهار- پنج شقایق افتاد که بر خلاف جاهای دیگر که تک تک می رویند،در آنجا دسته ای و در کنار هم روییده بودند. گفتم :"حالا که دستمان خالی است،شقایق ها را می چینم و می برم برای بچّه های معراج،تا دلشان شاد شود و این هم عیدیشان باشد.”

شقایق ها را که کندم ،دیدم روی پیشا نی یک شهید روییده اند. او نخستین شهیدی بود که در تفحص پیدا کردیم. شهید"مهدی منتظر قا ئم” . با آوردن این شهید ،مجوزی داده شد که به دنبال آن ،300 شهید در آن منطقه شناسایی شد. شهدایی که  هر کدام داستانی دارند.

      برگرفته از کتاب تفحص،حمید داوود آبادی،ص 90

شخصی از رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) دستور العملی خواست تا با عمل بدان محبت خدا،خلق خدا،افزایش مال و دارایی،طولانی شدن عمر و محشور شدن با پیامبر را-که دست آوردی جز خوشبختی دنیا و نیکبختی آخرت نداشت-به دست آورد. حضرت فرمود:

” اگر محبت  خداوند می خواهی پرهیزکار و متقی باش؛اگر علاقه مردم  را می جویی،به آنان نیکی کن و از آنچه در دستشان می بینی،روی بگردان. اگر افزایش دارایی خود را طلب می کنی،آن را پاک-از حقوق الهی و مردم- کن. اگر سلامت تن می خواهی،بسیار صدقه بده. اگر بلندی عمر می جویی،صله رحم کن . اگر به دنبال محشور شدن با من هستی ،سجده هایت را طولانی نما.”

برگرفته از کتاب” بحارالانوار،ج 85،ص164

* خوشا به حال کسی که به دانش خود عمل کند، زیادی مال خود را انفاق نماید و زیادی سخنان  خویش را -که از حد لازم و ضروری بیشتر است- نزد خود نگه دارد.1

*خوشا به حال آن کس که اشتغال به عیب خود ،او را از توجه به عیوب دیگران باز دارد.

*خوشا به حال کسی که همراه خانه و خانواده ی خود باشد،توشه ی خویش رابخورد،به اطاعت پروردگارش مشغول باشد و بر خطاهای خود بگرید،او به خویشتن مشغول و انسان ها از دستش راحت باشند.2

* خوشا به حال کسی که قلبی سلیم دارد:از کسی که هدایتش می کند اطاعت و از آنکه او را به پستی می کشاند دوری جوید. به راه امن و درست با بینایی کسی که بینایش سازد ،برسد ،به اطاعت آن کس که به هدایت دعوتش کند،گردن نهد و به سرای هدایت ،پیش از آنکه درهایش بسته شود و اسبابش قطع گردد،مبادرت ورزد،در توبه را بگشاید و گناه را از بین ببرد. اگر چنین کند ،بر جاده سعادت و حق قرار گرفته و به راه راست هدایت شده است.3

* خوشا به حال کسی که به یاد معاد باشد ،برای روز حساب عمل کند،به مقدار کفایت قناعت نماید و از خدا راضی باشد.4

1. نهج الفصاحه(طوبی لمن عمل بعلمه و انفق  الفضل من ماله وامسک الفضل من قوله)

2. نهج البلاغه،خطبه 176      

3و4. همان ،خطبه 214 و حکمت 44

ورد زبانش “سعادت نداریم،سعادت نداشتیم،سعادت می خواهد،بی سعادت بودیم،کم سعادتی ماست” و خلاصه انواع و اقسام جمله هایی بود که با کلمه “سعادت” می شد ساخت. همه این عبارت را به کار می بردند منتها او دیگر شورش را در آورده بود. بچه ها هم نجابت به خرج می دادند و در پاسخ هر “سعادت نداریم و …” می گفتند: خواهش می کنیم ؛یا :این چه حرفیه، و ما سعادت نداشتیم  و امثال این تعارفات. اما حساب من با بقیه فرق می کرد. برای اینکه این تکرار و تاکید را به اصطلاح از سرش بیندازم  بر خلاف بقیه عمل می کردم. مثلاً وقتی به هم می رسیدیم می گفتم: سعادت داری بیایم خدمتت؛یا: تو اینقدر بی سعادت بودی ،چطور کمتر به خدمت ما می رسی و مارا زیارت نمی کنی ،تو که پسر کم سعادتی نبودی؛ و از این قبیل حرفها که کلی سرخ وسفید می شد و دیگر هیچ چیز نمی گفت!

” برگرفته از کتاب فرهنگ جبهه،شوخ طبعی ها،ج 2″

سخن  گفتن درباره شهید مطهری و تلاش برای شناساندن شخصیت بزرگی مثل او ،در مجالی کوتاه،کاری بس دشوار و بلکه ناممکن  است و یقیناً حق آن مرد بزرگ به این ترتیب ادا نمی شود. ناگزیر به جای اینکه در این باره قلم فرسایی کنیم،به  بیان سخنانی از بنیان گذ ار  همیشه جاوید انقلاب بسنده می کنیم.

امام راحل(ره)  فرمودند: ” مطهری که در طهارت روح و قوت ایمان و قدرت بیان کم نظیر بود ،رفت و به ملاء اعلی پیوست،لکن بدخواهان بدانند که با رفتن او شخصیت اسلامی و علمی و فلسفی اش نمی رود….،آنچه از این استاد شهید باقی مانده  با محتوای غنی خود مربی و معلم  است… آثار قلم و زبان او بی استثنا و روان بخش است… و من کس دیگری را سراغ ندارم که بتوانم بگویم بی استثنا آثارش خوب است… من به دانشجویان  و طبقه روشنفکران متعهد  توصیه می کنم که کتاب های این استاد عزیز را نگذارند با دسیسه های غیر اسلامی فراموش شود.

“پیام های حضرت امام خمینی (قدس سره) به مناسبت شهادت استاد ، و اولین  و دومین سالگرد شهادت ایشان”

بعضی گمان می کنند زن هر چه به حجاب کمتر اهمیّت دهد،ترس واضطرابی از حضور در جوامع عمومی و رویارو شدن با افراد نامحرم ندارد،حال آن که افراد با حجاب اغلب از تماس با دیگران هراسان هستند.غافل از اینکه ،آن شجاعت و اطمینانی که بی حجابان احساس می  کنند نتیجه  از بین رفتن  شرم و ضایع شدن حیا و ایمان آنان است. شک نیست که زن هر چه  با افراد بیگانه گفتگو و برخورد  بیشتری داشته باشد کم کم شرم و ترس او از تماس با آنان  کاهش  می یابد.

امام صادق (علیه السلام ) می فرماید:

” حیا  ده سهم دارد نه سهم آن در زنان و یک سهم در مردان است. زن ،با حیض و ازدواج و بارداری و تولّد فرزند 4 سهم آن را از دست می دهد و 5 سهم برایش باقی می ماند. در این حال اگر به انجام کار زشتی رو کند تمام حیای باقی مانده از وی دور می شود. و  اگر پاکدامنی بورزد آن  پنج سهم برایش باقی می ماند.

اینکه بانوان باحجاب از خیره شدن چشم ها به  خود ،و تماس با مردان ،دوری می کنند بدان علت است که خود را امانتدار نعمت های گران  قیمتی می بینند که حفاظت لازم دارد. ا ما فرد بی حجاب باید خود را نگران چه چیزی بداند؟!