اولین باری که می خواستم روزه بگیرم خیلی کوچیک و ریزه میزه بودم . برای همین مادرم بهم گفت:امسال به مهمانی خدا دعوت شدی دخترم ؛اما چون خیلی کوچیکی فقط می تونی تا ظهر مهمون خدا باشی …

یادش بخیر! اولین روزه کله گنجشکی رو کلاس اول ابتدایی گرفتم. خیلی دلم می خواست زودتر بزرگ شم ،قدم بلند شه،قوی تر شم تا بتونم مثل آدم بزرگا تموم ماه رو مهمون خدا شم. تو عالم بچگی کلی ذوق کردم که موقع ظهر ،مامان  مثل غروبا که سفره افطار رو می چینه ،برای منم سفره چید. اولین روزه بزرگونمو یک سال بعد گرفتم. دیگه غصه نمی خوردم؛چون منم بزرگ شده بودم . خدا منم به حساب آورده بود. منم جایی داشتم تو سفره بزرگی که واسه مهموناش پهن می کرد. پدرم می گفت: قدر این ماه مبارک رو بدونین. از مهربونی خداست که دست پخت مامانتون تو این ماه این قدر خوشمزه است. و واقعاً هم درست بود. بعد از این همه سال ،هنوز مزه افطار و سحری های بچگی  یادمه!!!

یادش بخیر! چه زود گذشت روزهای بچگی و چه زودتر گذشت ماه رمضون امسال… وچه حیف که اونطور که باید و شاید قدرش را ندانستم… این جمله ایست که میدونم هر سال بعد ماه رمضون میگم،چقدر دلم برای ماه رمضون تنگ شده…

• هر کس که دست خود را به احسان بگشاید،نعمت خود را از بریده شدن حفظ کند.
• آنکه مزاحش زیاد باشد،احمق شمرده می شود.
• هر کس که سرای اقامتش را آباد کند، پس او عاقل است.
• جواب زشت ،از خطاب زشت است.
• بهترین کسانی که با آنان مصاحبت می کنی،صاحبان علم و حلم(و عالمان الهی که بردبارند) می باشند.
• بدترین مال ها ، مالی است که حق خداوند سبحان از آن خارج نگردد.
• مرکبی سرکش تر از لجاجت نیست.
• برای عاقل ،سزاوار است که با جاهل چنان سخن گوید ،که طبیب با مریض سخن گوید.
• برای هر چیزی زکاتی است،و زکات عقل تحمل نادان هاست.
• آن که پشتش  را به حق محکم کند، مغلوب نمی گردد.  
•                               ادامه دارد…

به فلک می رسد از خاک زمین،بوی بهشت

                                             گشته عالم همه جا گلشن مینوی بهشت   

  پیش یارم که بود روشنی روی بهشت

                                               عرق شرم چکد از رخ دلجوی  بهشت.

                             *********************************

این پسر ،آینه روی خدا می باشد          

                                            این پسر مشعل انوارِ خدا می باشد

این پسر سیّد جمع سُعداء می باشد      

                                           این پسر طالب خون شهدا می باشد.

                         *************************************

افق نسل علی را قَمَری پیدا شد           

                                          خلق را رهبر صاحب نظری پیدا شد

پدرِ پیر خِرَد  را  پسری  پیدا  شد            

                                         بلکه بر ملّت  قرآن  پدری  پیدا   شد.

                               ** عید بر عاشقان مبارک**

دو کوهه سردار زیاد داشت: حاج احمد متوسلیان،حاج همت،حاج عباس کریمی،رضا دستواره،رضا چراغی و…

اگر خوب گوش کنی صدای دلنشین شهید گلستانی را می شنوی: اللهم اجعل صباحنا،صباح الابرار…

دو کوهه یه مسافر داره که رفت لبنان…ولی هنوز بر نگشته. سال 61 بود،رفت و مفقود مانده تا امروز . تو فکر می کنی حاجی الان کجاست؟! یعنی بر می گرده!

                                   **********************

پرسید: ” کجا می خوای بری؟”

گفتم: جبهه

با تعجب نگاهی کرد و گفت: ” دوست دارم بیام و این مرد(امام خمینی (رحمه الله علیه) ) را ببینم . ببینم با شما چکار کرده که این قدر بهش ارادت دارید.”

کوچه هایمان را به نامشان کردیم که هر گاه  آدرس منزلمان را می دهیم ،بدانیم از گذرگاه کدام شهید با آرامش به خانه می رسیم!

نکند عکس آنها را ببینیم و عکس آن ها عمل کنیم…

ای کشتگان عشق ، برایم دعا کنید        یعنی نمی شود که مرا هم صدا کنید؟

” إنَّ الحسین مِصباح الهدی وَ سفینة النجاة”

حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است.

پس چرا معطلی؟     از کدامین قبیله ای؟   عاشورایی هستی یا از یزیدیانی؟

از رفقای شهیدت کمک بگیر،سلاح و تجهیزاتت را بردار تا دیر نشده بپیوند به صف اصحاب عاشورایی،مثل رفقای شهیدت.

یکی از سلاح هایی که در طول مسیر خیلی به دردت میخوره را ما بهت معرفی می کنیم. سفارش ما نیست،سفارش امام زمانته . سعی کن هر روز ،نتونستی هفتگی،نتونستی ماهانه و… ولی بخون. اون زیارت عاشوراست.

اَلسّلامُ  عَلَیکَ یَا اَبَا عَبدِالله. اَلسَّلامُ عَلَیکَ یَابنَ رَسُولِ الله،اَلسَّلامُ عَلَیکَ یَابنَ اَمیر المُومِنین وَ ابنَ سَیِّدِ الوَصیّین…

آخرش هم از شهدا بخواه،بهشون بگو: شهدا ،شما دعا کنید شاید آقامون زودتر بیاد.

عاقد دوباره گفت: ((وکیلم!…)) ،پدر نبود        ای کاش در جهان ،ره و رسم سفر نبود

گفتند:رفته گل…نه،گلی گم…دلش گرفت                یعنی که از اجازۀ بابا خبر نبود

هجده بهار منتظرش بود و بر نگشت               آن فصل های سرد که بی دردسر نبود

ای کاش نامه یا خبری،عطر چفیه ای              رویای دخترانه او ،بیشتر نبود

عکس پدر،مقابل آیینه،شمعدان                     آن روز دور سفره ،جز چشم تر نبود

عاقد دوباره گفت: ((وکیلم؟)) دلش شکست     یعنی به قاب عکس امیدی دگر نبود

او گفت: با اجازۀ بابا …بله …بله…                 مردی که غیر آینه ایی شعله ور نبود!