امام علی (علیه السلام) می فرمایند: از آرزوی پوچ و باطل بپرهیزید، زیرا چه بسا که کسی که به امید فردا بوده ولی آن را پشت سر نگذاشت و چه کسی که در آغاز شب به او غبطه می خورند ولی در پایان آن به حال او می گریند.

_ از فریبندگی آرزو ها بپرهیزید زیرا، بسا آن که در آرزوی روزی(بهتر) بوده ولی آن را نیافته و بسا کسی که خانه ای ساخته اما در آن ننشسته و بسا کسی که مالی گرد آورده و از آن نخورده است.

_ آرزو چون سراب است که بیننده را می فریبد و امیدوار را مایوس می سازد.

_ آرزو، گمرا کننده و فریبنده و زیانبار است.

_ آرزو چشمان بصیرت ها را کور می کند.

_ آرزو مایه چیرگی شیطان ها بر دل بی خبران است.

_ آرزو همواره دروغ می گوید.

_ نتیجه آرزو مندی تباهی کار است.

_ آرزو، دل را به گمراهی می کشاند، وعده دروغ می دهد، غفلت و بی خبری بسیار به بار می آورد و دریغ و حسرت بر جای می گذارد.

_ آرزو عقل را می برد، وعده پوچ می دهد، به بی خبری ترغیب می کند و دریغ و حسرت به بارمی آورد؛ پس، آرزو را دروغ بشمارید، که آرزو فریبنده است و آرزومند فریب خورده.