چشم ترم گواه نگاه رقیه است

                                                       امشب امید من به پناه رقیه است

        او منتظر نشسته براه پدر ولی

                                                       سائل همیشه چشم به راه رقیه است

       پرسند اگر ز نامه ی اعمال عمر من

                                                       گویم ز گریه ای که به آه رقیه است

       رویم سیاه کاش زبانم بریده بود

                                                     اشکم برای روی سیاه رقیه است

     پنهان به پشت ابر نمانده اگر چه ماه

                                                   در زیر ابر چهره ی ماه رقیه است

     حاجت روا نمی شود آن کس که این مکان

                                                     قلبش تهی ز مهر و پناه رقیه است