خانواده، محیطی است که همه افراد باید در آن احساس آرامش کنند و در نظر آنها کانون اعتماد و علاقه باشد.

در یک خانواده سالم، همه به هم احترام می گذارند، اطمینان دارند، دلسوز هم هستند و با هم مهربان اند. 

روانشناسان، خانواده را به چند دسته تقسیم می کنند:

1- خانواده های شاد.

2- خانواده هایی که شکل خوابگاهی پیدا کرده اند و اعضای آن بدون داشتن هیچ حسی، فقط در کنار هم زندگی می کنند.

3- خانواده هایی که جوی خشن دارند و اعضای آن با آنکه نسبت به هم بی اعتنا نیستند، پرخاشگرند.

به جز اینها، یک شکل خانواده هم وجود دارد که ایده آل ترین شکل آن به حساب می آید و البته کمیاب تر از بقیه گونه ها است؛ خانواده مقتدر که در آن کودک پذیرفته می شوند وهمه نسبت به هم احساس دلسوزی دارند. همچنین اجازه تصمیم گیری دارند و می توانند افکارشان را به راحتی مطرح کنند.

اساس خانواده مستبد_ بر خلاف خانواده مقتدر که اساس آن بر احترام است_ ترس است.

رابطه اعضای این خانواده ها سرد و طرد کننده است و تحقیر در آن نسبت به بچه ها زیاد است و همه حرف ها به گونه ای است که عزت نفس اعضا را به شدت تهدید می کند.

  همچنین والدین از طریق فشار، تنبیه و دریغ کردن محبت، کودک خود را کنترل می کنند؛ اما باید توجه داشت که این فشارها تنها تا سن نوجوانی ادامه پیدا می کند؛ زیرا پس از آن فرد دیگر قابل کنترل نیست.