معجون آرامش
کسری انوشیروان بر بزرگمهر خشم گرفت و در خانه ای تاریک به زندانش افکند و گفت او را به زنجیر بستند.
چون روزی چند بر این حال بود کسری کسانی را فرستاد تا از حالش پرسیدند. آنان بزرگمهر را دیدند با دلی قوی و شادمان . بدو گفتند: در این تنگی و سختی تو را آسوده دل می بینیم!
گفت : معجونی ساخته ام از شش جزء و بکار می برم و چنین که می بینید مرا نیکو می دارد.
گفتند: آن معجون را شرح باز گوی که ما را نیز هنگام گرفتاری بکار آید.
گفت : آری جزء نخست، اعتماد بر خدای عزوجل است.
دوم، آنچه مقدر است بودنی است.
سوم، شکیبایی برای گرفتار بهترین چیزهاست.
چهارم، اگر صبر نکنم چه کنم، پس نفس خویش را به زاری بیش نیازارم.
پنجم، آنکه شاید حالی سخت تر از این رخ دهد.
ششم، آن که از این ساعت تا ساعت دیگر امید گشایش باشد.
چون این سخنان به کسری رسید او را آزاد کرد و برای همیشه گرامی اش داشت.