مردی از امیر المومنان، علی (علیه السلام) پرسید: مرا از معنای « بسم الله الرحمن الرحیم» آگاه کن!

حضرت فرمود: به راستی وقتی که کلمه « الله» را بر زبان آوردی، بزرگترین (نام های خدا) را گفته ای و آن اسمی است که غیر خدا شایسته نیست به آن نامیده شود و هیچ آفریده ای به این نام خوانده نشده است.

شخص دیگری پرسید: تفسیر « الله » چیست؟

حضرت فرمود: « الله» همان کسی است که همه آفریدگان ، هنگام شداید و نیازمندی ها و نا امیدی ها و انقطاع از جمیع مخلوقات ، به سوی او رو می آورند.

سپس فرمود: در آغاز  هر  مطلب  کوچک و بزرگی بگویید: « بسم الله الرحمن الرحیم» که  در واقع چنین گفته اید: بر این کار از خداوند استعانت و یاری می طلبم. خدایی که پرستش غیر او جایز نیست، خدایی که دادرس است « رحمن» است، چون با توسعه ء روزی بر ما رحمت آوَرَد، « رحیم» است بر ما ( در دنیا و آخرت) .

« تفسیر فاتحة الکتاب، از امام حسن عسکری (علیه السلام) و پژوهشی پیرامون آن ، ص 23-21