چهارشنبه،اتوبوسی که ما را آورده بود راهپیمایی،به راننده اش مرخصی داده بودند؛به من هم مرخصی دادند. امتحان برادر کوچکترم هم در مدرسه لغو شد.

هان ای دشمن! از این پس قصه همین است.  ساندیس نظام مان را می خوریم،از مرخصی اش استفاده می کنیم،سوار اتوبوس می شویم و در خیابان ،علیه شما شعار می دهیم و در برابرتان تمام قد می ایستیم.

ما همه مان حکومتی هستیم. من مستأجر نیستم،خانه ام “بیت رهبری “است. بیت رهبری ،فقط خانه ” سید علی” نیست،کاشانه ما هم هست. ناشیانه حرف نزنید، ما به این آشیانه ساده و صمیمی افتخار می کنیم. تا وقتی حاکم ،"علی” است،راهپیمایی های ما ، همه حکومتی است.

جههوری اسلامی به مردمش می رسد،حرفی هست؟ ما با رهبرمان ،آنقدر “نداریم” که هر وقت اراده کنیم چفیه اش را می گیریم؛حرفی هست؟! آنقدر دوستش داریم که با یک اشاره اش ،نشانی خیابان انقلاب را می گیریم و می آییم،حرفی هست؟ !

سران غرب به فکر مردم خودشان باشند که اول سال نو از سرما یخ نزنند. ما اینجا ،رابطه مان با رهبر مان گرم گرم است.

“حسین قدیانی”