ضمیر بچه ها مانند یک لوح سفید و خالی است و

می توان به سادگی بارتاب رفتار ما بزرگ ترها را

در لوح پاک وجودشان دید.

روانشناسان کودک عقیده دارند آنچه والدین و اطرفیان نزدیک

یک بچه انجام می دهند یا می گویند، می تواند تاثیر مستقیمی بر شکل گیری شخصیت او داشته باشد.

خود انتقادی ظاهری

برخی والدین مدام چنین جمله هایی را در خانه و پیش روی فرزندان خود تکرار می کنند: «چقدر بینی بزرگی دارم». «کاش کمی لاغر تر بودم». «کاش قدم بلندتر بود» و جمله های دیگری از این قبیل. وقتی بچه ها، به خصوص دختر بچه ها، این جمله های انتقادی والدین در مورد ظاهرشان را می شنوند، حس می کنند زیبایی از علم یا اخلاق اولویت بیشتری دارد و ناخودآگاه توجه بش از حدی به ظاهر خود پیدا می کنند. ترس از چاق شدن، جوش زدن و حتی کوتاه ماندن قد، ممکن است خیلی از دختر بچه های در سن رشد را دچار اختلال در خورد و خوراک کند.

مقایسه کردن همه چیز

مقایسه کردن بچه ها با همسن و سال های آن ها از بدترین عادت های والدین است. وقتی شما مدام فرزند خود را با بچه های اقوام یا همسایه ها مقایسه می کنید، هم اعتماد به نفس او را کاهش می دهید و هم فرزندان را تا آخر عمر از فردی که با او مقایسه شده، متنفر می کنید.

والدین باید بپذیرند استعداد و توانایی همه بچه ها یکسان نیست، ممکن است فرزند شما در درس ریاضی ضعیف باشد اما نقاشی های بسیار زیبایی بکشد.

یکی از مهم ترین وظیفه های والدین این است که استعدادهای فرزند خود را بشناسند و او را در رسیدن به اهداف و علاقه هایش راهنمایی و تشویق کنند.

بحث و جدل بیش از حد

خیلی از والدین مدام با فرزندان یا همسر خود بر سر مسایل کوچک و بزرگ بحث می کنند و آنقدر بحث را ادامه می دهند تا طرف مقابل خسته شود و کوتاه بیاید!

این عادت غلط، هم استرس زیادی به بچه ها وارد می کند و هم باعث می شود حس کنند باید برای به کرسی نشاندن حرف های خود تا جایی که می توانند، با منطق یا بی منطق، با دیگران بحث و مشاجره کنند.

یکی از ساده ترین راه های حل مشکلات در زندگی، تشکیل جلسه های خانوادگی گفت و گو و مشورت است. به این ترتیب بچه ها حس ارزشمند بودن می کنند و یاد می گیرند می توان تمام مشکلات ریز و درشت زندگی را با مشورت و همفکری اعضای خانواده حل کرد.

بد گویی از دیگران

وقتی شما فردی را که در جمعتان حضور ندارد نقد می کنید، اجازه هر نوع دفاعی را از او می گیرید و حق هر گونه بدگویی را برای خودتان قائل شده اید.

بچه ها با دیدن چنین رفتارهایی سخن چینی و غیبت را می آموزند و به راحتی در زندگی آینده خود اخلاق را زیر پا می گذارند. ضمن اینکه ممکن است ذهنیت فرزندان در مورد فردی که از او بدگویی می کنید تا آخر عمر خراب شود؛ به خصوص اگر آن فرد یکی نزدیکان مانند پدر یا مادر بزرگ، عمه یا خاله و… او باشد.