«هو الخالق الحکیم»

نشست فرهنگی –اخلاقی با موضوع «دلیل آفرینش » و سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین آقای انصاری قمی، عضو ستاد حلال کشور.

وی در ابتدا از حضور در جمع طلاب ابراز خرسندی کرد و در ادامه اظهارداشت:

 خداوند جهان را در اختیار انسان قرار داده  برای او آفریده و به دست او بخشیده، این اندیشه، اندیشه ی مهمی است.

آنها که خدا را نمی شناسند اظهار می کنند جهان به خودی خود خلق شده. چرا؟ چون آزادی در اعمال خود می بینند. می گویند اگر کسی در این جهان بود ما را رها نمی کرد .

به قاعده الزام  ما از این استفاده می کنیم و بر علیه خودشان حرف می زنیم. همه برای انسان خلق شده و گرنه خدا نیازی ندارد.پس خدا تمام جهان را آفریده  با تمام پیچیدگی اش برای انسان

و انسان را شبیه خودش آفریده و روایتی داریم که می گوید صورت انسان شبیه صورت خداست . لذا مادر حق ندارد که به صورت فرزند خود بزند. مرد حق ندارد به صورت همسر خود بزند و گرنه دیه دارد. قاضی هم حق ندارد به صورت متهم بزند  لذا حدود را به کمر و کف پا می زنند .

ایشان در ادامه افزود: روایت  داریم که مومن در نزد پروردگار کریم تر از کعبه است. روایت داریم وقتی حضرت موسی از نیل گذشت وقتی فرعون غرق می شد فریاد زد .که ای موسی نجاتم بده. اما موسی گفت غرقاً غرقاً . فرعون غرق شد،

خدا در آیه 92 سوره یونس می گوید: «… نُنَجِّيكَ‏ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً …» بدن تو را از آب بیرون می کشیم که درس عبرتی برای دیگران باشد. او حدود چهار صد سال ادعای خدایی کرد و حدود چهار هزار سال است که مورد عبرت قرار گرفته.

بعد از غرق شدن فرعون، جبرئیل به موسی نازل شد و گفت: آیا ما تو را خلق کردیم تا انسان ها را غرق کنی؟

 شما طلبه ها باید اینگونه باشید. در دنیا حیوان زیاد است. ولی نباید نگاهمان به دیگران نگاه حیوانی باشد.

نوح نهصد و پنجاه سال تبلیغ کرد .اما حتی فرزند و زنش هم با او نبودند. این ضعف نوح نیست. قابلیت نداشتن بشر است .

وی اضافه کرد: هرچه عقل انسان بزرگتر باشد بیشتر می گیرد و هرچه کوچکتر باشد کمتر. ما در جامعه ای زندگی می کنیم که همه جور انسانی هست.

سلمان داریم. علی (علیه السلام) داریم شمر هم داریم.

 ما باید دو نکته را توجه کنیم خدا اگر جهان را در اختیار ما قرار داده کلید جهان را هم به ما داده که ما آن را بسازیم نه اینکه تخریب کنیم

خدا تو را آفرید عقل هم داد جهان را هم به تو داده پس این جهان را بساز.

در دومین جلسه نشست، حجت الاسلام رضایی بیان کرد: آیت الله طبابایی می گوید: می دانید چرا سنگ از کوه جدا می شود و به پایین پرت می شود؟ چون ذکر خدا نگفت می گویند بیا پایین تو لیاقت کوه بودن نداری. اگر ما در این مسیر با طلبگی هماهنگ نشویم  ما را پایین می اندازند. یسبح لله ما فی السموات و ما فی الارض. همه چیز در این عالام تسبیح می گوید. ماهی در دریا صید ماهیگیر می شود اما  بعضی از این ماهی ها تا لبه تور می آیند ولی آزاد می شوند .چرا؟ چون ذکر گفت .پرنده ای که ذکر نگوید شکار می شود .اینها باور می خواهد. علم تجربی نمی خواهد.همه در عالم مشغول تسبیح هستند.اگر انسان هم اهل ذکر نباشد شاید به ظاهر زنده باشد اما روحش پژمرده است .آرامش ندارد. ذکر علی عبادت است . وصل شدن به ائمه آرامش است . گریه برامام حسین چرا  آرامش می آورد چون ذکر است .ما انسانها برای رسیدن به این باور باید بعضی کارها را انجام بدهیم . اول باید خودمان را بشناسیم .

ایشان در ادامه گفتند: انسان در لغت به چه معناست. از چه گرفته شده اگر از انس باشد  به معنای انس و الفت است. یعنی باید با همه اقشار با مهربانی و الفت برخورد کنی. اصلا ذات ما با الفت درست شده.اگر از نسی باشد یعنی فراموشی. این فراموشی خودش از نعمت های خداست .غم ها دردها و مصیبت ها اگر فراموش نشوند نمی توان به زندگی ادامه داد.البته بعضی از فراموشی ها فراموشی خوبی نیست فراموشی ممدوح داریم و مذموم. وجود انسان فراموشکار است . اگر حواسمان نباشد خدا را فراموش می کنیم.( الهی لا تکلنی علی نفسی طرفه عین ابدا). این یعنی یک لحظه فراموشت نکنم.

ایشان در ادامه بیان داشتند: ریشه دیگر انسان از نوس است . نوس یعنی پرجنب و جوش . انسان اگر همینطور بنشیند و تحرکی نداشته باشد .به جایی نمی رسد . باید در کاری که قبول کردی پر جنب و جوش باشی..یعنی باید در آن کار جدی باشی. حضرت زهرا هم مبلغ بودند دست بچه ها را می گرفتند و به در خانه ها می رفتند و یک طلبه نیز باید اینگونه باشد یعنی حرکت کند. .پس خودشناسی یکی از مسیر های باور است.باور کنیم موقعیت خودمان را .این باید قبل از عمل باشد .اینهایی که امام را کشتند همگی می دانستند ایشان فرزند امیر المومنین است فرزند پیغمبر است . قرآن می فرماید: ما ینطق عن الهوی: اعمال و افکارو حرکت پیغمبر همه اش وحی است . پیغمبر بالای منبر بودند . حسین وارد مجلس می شود پایش گیر می کند و می افتد . پیامبر از منبر فرود می آید حسین را در آغوش می گیرد و ایشان را روی شانه های خود قرار می دهد . به طوری که پاهای حسین از دو طرف شانه پیغمبر آویزان می شود . دوباره به منبر می رود . خطبه قبل را قطع می کند و حسین را به بقیه معرفی می کند .می گوید این حسین بن علی است . این حسین را باور کنید ..مگر آنها حسین را نمی شناختند؟ چرا می شناختند .اما پیغمبر خواست تا آنها حسین را باور کنند .دانش همان باور است .چه بسا کسب دانش با خواندن باشد یا بدون خواندن. رجبعلی خیاط و یا کربلایی کاظم سواد نداشتند .اما کل قرآن به قلبشان وارد شد و حتی شأن نزول قرآن را می دانستند. اگر طلبه ای درس بخواند و به دانش نرسد فایده ای ندارد . باید از خودشناسی به خدا شناسی رسید .این خودشناسی برای کسب باور است ایشان در آخر گفتند : چطور خودشناسی داشته باشیم؟ اینکه باید باور کنیم خلیفه خدا هستیم.

نشست فرهنگی -  اخلاقی با موضوع « تاثیر باورها و اعتقادات در زندگی» - با سخنرانی حجت الاسلام رضایی در روز یکشنبه مورخ 11/7/95 با حضور طلاب، اساتید و کادر مدرسه علمیه الزهرا (سلام الله علیها) محمودآباد برگزار گردید.

وی در ابتدا ضمن تبریک به طلاب به خاطر انتخاب زیبایی که در مسیر پژوهش دین یعنی تحصیل در حوزه علمیه داشتند اذعان کرد: آیت الله گلپایگانی می گفتند: “طلبگی واجب عینی است و به هر مسلمانی واجب است تفقه در دین داشته باشد".

منتها لازمه تفقه در دین چیست ؟ از امیرامونین آمده است: خدا رحمت کند کسی را که خود شناسی داشته باشد. در دعای عرفه امام حسین (علیه السلام)  بیشترین کلماتی که به کار می برند در زمینه خودشناسی است. هر کس خود شناسی داشته باشد زمینه خدا شناسی را فراهم کرده است.

حجت الاسلام رضایی با توجه دادن به بررسی در وجود خود انسان ادامه داد: برای ایجاد اشک، غدد اشکی متعددی در چشم وجود دارد. اگر همین  غدد فعالیت نداشته باشند آخرش عفونت می کند و چشم کور می شود. می گویند اشک بر امام حسین  پژمردگی می آورد. نمی فهمند چشم های مرده را زنده می کند. ما در آیین دینمان می گوییم  اشک بر امام حسین (علیه السلام)  با عث زنده شدن چشم و دل مرده است.این دل مرده را محققان خارجی هنوز به آن نرسیدند.

وی در ادامه بیان داشت: زمینه خودشناسی برای رسیدن به خدا شناسی باور می خواهد. هم باور قبلی و هم باور قلبی. یعنی تا کسی باور نداشته باشد اباعبدالله را، قرآن را، وجود خدا را، اگر با او حرف بزنی  مثل انسان خواب زده است.

باید باور را ایجاد بکنیم تا بگوییم فلانی خودت را در آیینه ببین. بشر آیینه ای از خداست. اما رضا فرمودند: بشر آییینه ای از خداست.

وی در پایان اظهار داشت: طلبه باید باور کند مسیر مسیر مشخصی است.باید باور کند که وقتی درس می خواند روی بال ملائک است. باید باور کند، تا از درس خواندن لذت ببرد.

ما حدود ششصد صفحه قرآن داریم که  نامه فدایت شوم خدا به ماست .حالا چقدر این نامه فدایت شوم را باور کردیم؟

اگر نامه ای از عزیزی به ما برسد همیشه آن را در خلوت می خوانیم .و از خواندنش لذت می بریم .

حالا خدا نامه ای به ما نوشته و امام صادق (علیه السلام) از ما خواهش کرده روزی پنجاه آیه از آن را بخوانیم. ولی ما غفلت می کنیم. چون باور نداریم که این نامه عاشقانه خدا با ما ست. پس باورمان را تقویت کنیم.

 نشست اخلاقی با موضوع «اخلاص» و سخنرانی خانم حسینی مدیر محترم مدرسه در روز یکشنبه 21 شهریور سال 1395 برگزار شد.

خانم حسینی ضمن تبریک به مناسبت  فرا رسیدن عید قربان سخن خود را با آیه ای از قرآن و تفسیری از امام صادق (علیه السلام) آغاز کردند.

ایشان بیان داشتند:« خداوند موت و حیات را خلق کرد تا بیازماید که کدام از نیکوکارانید»

در این قسمت از آیه، هدف آفرینش، عملکرد بیشتر، نیست بلکه طبق روایتی از امام صادق(علیه السلام)، درستکارترین شماست.

 درستی چیست ؟ ترس از خدا ، نیت درست ، و خشیت . در جای دیگر امام (علیه السلام) میفرمایند:«مراعات عمل از خود عمل سخت تر است.»

خانم حسینی خاطر نشان کردند: منظور از عمل خالص همان عملی است که نخواهیم کسی مارا غیر از خدا ستایش کند.

آگاه باش که نیت همان عمل است .هرکس به شکل خود (نیت خود) عمل می کند.

ایشان ادامه دادند:گاهی انسان برای خدا انفاق می کند ولی بعد از آن، آن را ظاهر می گرداند اما اگر بار سوم آن را آشکار کند حالت ریا دارد.

معلم وارد کلاس شد وشروع به حضوروغیاب کرد: بزرگراه همت………حاضر ،غیرت همت………..غایب ،ورزشگاه همت……حاضر ،مردونگی همت……غایب مرام همت………….غایب ،سمینارهمت……….حاضر ،آقایی همت………..غایب صداقت همت…….غایب ، همایش همت……..حاضر ،صفای همت……….غایب، عشق همت………..غایب ،آرمان همت……….غایب ، یاران همت…………غایب تیپ همت………….حاضر ،
غایبا از
حاضــــرابیشتــــربودن کلاس تعطیــــــــــــــل

به سراغ درخت اگر بروی، هیچ وقت دست خالی بر نمی گردی، بلکه اگر میوه ای داشته باشد، با آن کام شما را شیرین کرده و گرسنگی شما را رفع می کند و اگر هم میوه ای نداشته باشد، می توانی در زیر سایه اش استراحت کنی و از سرسبزی و شادابی و نشاطش روح خود را طراوت و حیات ببخشی.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «اَنَا الشَجَره»، من چیزی شبیه درختم و حقیقتاً هم چنین بود.

اگر کسی به سراغ ایشان می رفت و حاجتی داشت، اگر می توانست حاجت او را رفع می کرد و اگر هم نمی توانست با سخنان خود دل او را گرم می نمود.

از سخنان نرم او آب شوند سنگ ها

«مَن سَئَلَهُ حاجَه لَم یَرجِع اِلّا بِها اَو بِمَیسُرٍمِنَ القَول».

انسان در ظلمت و تاریکی شب حتی از صدای خش- خش برگ ها هم می ترسد، و گاهی حتی زیر آواز می زند که یعنی نمی ترسد، اما می ترسد و همین آواز گواه ترس اوست. دنیا هم بدون خدا شب یلداست و انسان بدون او از همه چیز حتی ناچیزترین آن ها در خوف و هراس است و اگر می بیند پاره ای قلدری کرده و عربده می کشند، همین گواه ترس ایشان است. اما وقتی که سایه خدا بر سر انسان باشد، ترس بی معنی می شود.

این همه ترس و نفاق و دودلی باری چیست

نه که در سایه و در دوست این مولایی

البته نه این که بی معنا می شود، بلکه معنا پیدا می کند، یعنی انسان دیگر از چیزهایی می ترسد که باید بترسد. پس می پذیرد که ترس هم نیازمند هدایت است اگر نه انسان گمراه شده و از چیزهایی می ترسد که ترس ندارد و قرآن کتاب هدایت است و یکی از هدایت های بی شمار آن هدایت ترس است. قرآن می فرماید: ای آدم ها بترسید، اما نه از هر چیز و نه از هرکس، بترسید از عذاب و خشم سخت من.        «وَ إِیَّایَ فَارهَبُون؛ و از من بترسید».