4_ تواضع در برابر اموال توانگران

آنها که تواضع پیشه هستند، ممکن است با انگیزه و نیت های مختلفی چنین منشی داشته باشند. برخی به خاطر خدا تواضع می کنند. برخی به خاطر آداب و معاشرت و انسان دوستی برخی به خاطر مرام گذاشتن برای رفقا. اما برخی هم فروتنی را ابزاری برای دستیابی به مطامع خود می دانند و با انگیزه ابزاری به آن می نگرند.

چنین افرادی اگر برخوردی متواضعانه دارند و تا کمر برای دیگران تعظیم می کند، نه به خاطر این است که قلب پر محبتی دارند و از روی شرافت نفس چنین می کنند. بلکه چشمداشت به اموال دیگران، آنان را به این کار وا داشته است. در دیدگاه چنین افرادی، فروتنی تنها وسیله ای است. در دیدگاه چنین افرادی، فروتنی تنها وسیله ای است برای دستیابی به اموال و ثروت دیگران و هیچ ارزش و جایگاه دیگری ندارد.

امام صادق علیه السلام می فرماید: روزی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس نزد توانگری رود و از چشمداشت به آنچه او دارد در برابرش کرنش کند، دو سوم دینش از بین می رود.                       پس فرمود: سراسیمه نشو؛ چنین نیست که هر کس از شخص ثروتمندی که به چیزی برسد و بدین سبب او را احترام و تجلیل کند، لزوما دو سوم دینش از بین می رود. بلکه ببین که آیا قصدش از این احترام، پاداش الهی است یا می خواهد او را فریب دهد و آنچه را دارد از دستش در آورد.

بنابراین این تواضع در برابر “ثروتمندان”  آن هم به جهت احترام به یک برادر دینی هیچ اشکالی ندارد و امری است پسندیده. 

بلکه آنچه ناشایست است و سبب دین سوزی می شود، تعظیم و تواضع در برابر"اموال توانگران” است.

امیرمومنان علی علیه السلام می فرماید: چه نیکوست فروتنی توانگران در برابر تهیدستان به قصد رسیدن به اجر خداوند و نیکوتر از آن بی اعتنایی و سرفرازی درویشان است در برابر توانگران از سرفرازی درویشان است در برابر توانگران از سرفرازی درویشان است در برابر توانگران از سر اعتماد به خداوند.

5_ تواضع در برابر قدرت صاحب منصبان

کرنش در برابر صاحب منصبان نیز درست ممکن است با همان انگیزه هایی که درباره توانگران گفته شد صورت پذیرد.

اگر تواضع در برابر دولتمردان و صاحب منصبان به خاطر ایمان و یا انسانیت آنها باشد که بسیار ارزشمند نیز خواهد بود. اما امان از روزگاری که برخی تنها به جهت کسب اعتبار یا دریافت موقعیت شغلی و مالی به دست بوسی چنین افرادی بشتابند. امام صادق علیه السلام می فرماید: هر مومنی که در برابر دولتمردی یا در برابر کسی که مخالف دین اوست، به قصد رسیدن به چیزی از آنچه او دارد کرنش کند، خداوند او را پست گرداند و بر او غضب کند و وی را به خودش وا گذارد و اگر به چیزی از دنیای آن کس برسد و چیزی از او به دست آورد، خداوند برکت را از آن بگیرد و اگر آنچه به دست آورده است در راه حج یا عمره و یا آزاد کردن بنده خرج کند، پاداشی به او ندهد.

                                                                                                                        پایان