چه باید کرد؟

مطمئنا شما نمی خواهید دروغگویی را در فرزندانتان تقویت کنید، پس بهتر است با این رفتارهای او که تا 4سالگی طبیعی است_ منطقی برخورد کنید.به او اجازه بدهید داستان پردازی کند و بعد با بیانی ساده، مرز بین واقعیت و تخیل را مشخص کنید.

حتی زمانی که برایش قصه می خوانید یا کارتون می بینید هم می توانید این کار را بکنید و مثلا به او بگویید خیلی از وقایعی که در کارتون می بینید امکان وقوع ندارد:  مثلا سوپرمن در کارتون ها و افسانه ها وجود دارد، ولی انسان قادر به پرواز کردن نیست. با عکس العمل های تند، باعث دروغگویی کودک نشوید. وقتی با لحن تهاجمی از کودک درباره کار بدش توضیح می خواهی، در حقیقت کودک را به سمت دروغ گفتن سوق می دهید؛ زیرا او به سبب ترس از راستگویی یا برای رهایی از تنبیه و مجازات ، دروغ گفتن را انتخاب می کند.

در این شرایط، حتی راستگوترین کودکان هم دروغ می گویند و هر قدر ترس از مجازات بیشتر باشد، اصرار کودک در دروغ بیشتر خواهد بود.

هیچ وقت کودک را متهم نکنید و به جای سوال های مستقیم بهتر است در لفافه حرف بزنید تا کودک به جای انکار دست به اعتراف بزند؛ مثلا: ” نمی دونم کی این شیشه شیر رو زمین ریخته! کاش بیاد و کمکم کنه با هم تمیزش کنیم"!

استفاده از جملات خبری هم کارآمدتر از توضیح خواستن های پی در پی است. مثلا به جای اینکه با لحن تهاجمی از کودک بپرسید ” کی شیشه شیر رو روی زمین ریخته؟ تو بودی؟ “  بهتر است جمله خبری به کار ببرید و موضوع را این گونه مطرح کنید: ” از دستت ناراحت شدم چون مواظب نبودی و شیشه شیر رو انداختی زمین!”

قوانین خشک و سخت و تکالیف سنگین و توقع بیش از حد از کودک سه چهار ساله را در خانه فراموش کنید، چون ممکن است کودک شما را سر در گم کند و نتواند آنها را دنبال کند و برای اینکه شما را نا امید نکرده باشد، دست به دامن دروغ بشود.

تنبیه و پاداش مجزایی برای دروغگویی و راستگویی در نظر بگیرید،اما تنبیه نباید آن قدر شدید باشد که برای رهایی از آن کودک دروغ بگوید.برای جلوگیری از از دروغگویی کودک، الگوی رفتاری خوبی برای او باشید.

 کودکان بسیاری از آموزش ها را به صورت تقلیدی از اطرافیان یاد می گیرند و والدین نخستین کسانی هستند که کودک از آنها تقلید می کند.