آداب و شیوه سخن گفتن، موردی است که بسیاری از افراد جامعه شاید نسبت به آن توجهی نداشته باشند؛ ولی می توان این مهم را از جمله اساس تمدن بشریت بر شمرد که ساختار ان را می توان از جمله ارکان بستر هدایت هر پیشوایی عنوان کرد که بسیاری از این بزرگواران در ابتدا در پی آموختن این مهم به بشریت بوده اند.

آیه 4 سوره ” الرحمن ” به بحث در این زمینه می پردازد که در ادامه به متن، ترجمه، و مفاهیمی پیرامون آن اشاره می شود:

” علمه البین “

” به او بیان آموخت.”

قدرت بیان و سخن گفتن، هدیه الهی به انسان است و قرآن برای شیوه بیان دستوراتی داده است، از جمله:

” قولا سدیدا “

” مستدل و محکم باشد.” (سوره “نساء” آیه 9)

” قولا معروفا “

” پسندیده و به اندازه باشد. ” (سوره “بقره” آیه 235)

” قولا لینا ”

” نرم و مهربانانه باشد.” (سوره “طه” آیه 44)

” قولا بلیغا “

” شیوا و رسا و واضح باشد.” (سوره “نساء” آیه 63)

” قولا کریما ”

” کریمانه و بزرگوارانه باشد.” (سوره “اسراء” آیه 23)

” قولا للناس حسنا ”

” زیبا، نیکو و مطلوب باشد."  (سوره “بقره” آیه 83)

“یقولوا التی هی احسن”

” بهترین ها گفته شود.” (سوره “اسراء” آیه 53 )

” جاء لهم بالتی هی احسن ”

” حتی مجادلات و گفت و گوهها انتقادی، به بهترین وجه باشد.” (سوره “نحل” آیه 125)

منبع:

کتاب دقایقی با قرآن، تالیف: حجت الاسلام والمسلملن محسن قرائتی،

ناشر: مرکز فرهنگی درس هایی ار قرآن