با چند تا از بچه های سپاه توی یه خونه ساکن شده بودیم. یه روز که حمید از منطقه اومد به شوخی گفتم: «دلم می خواهد یه بار بیای و ببینی اینجا رو زدن و من هم کشته شدم. اون وقت برام بخونی، فاطمه جان شهادتت مبارک!» بعد شروع کردم به راه رفتن و این جمله راتکرار کردم.

دیدم از حمید صدایی در نمی آد. نگاه کردم دیدم داره گریه می کنه، جاخوردم. گفتم: «تو خیلی بی انصافی هر روز می ری تو آتش و منم هم چشم به راه تو. اون وقت طاقت اشک ریختن من را نداری و نمی زاری من گریه کنم؛حالا خودت نشستی و جلوی من داری گریه می کنی؟» سرش را بالا آورد و گفت: «فاطمه جان به خدا قسم اگه تو نباشی من اصلاً از جبهه بر نمی گردم». 

                                                                                                نیمه پنهان ماه، جلد3،صفحه 33

      مقام معظم رهبری :

زن و شوهر چه بیشتر به هم محبت کنند زیادی نیست. آن جایی که محبت هر چه زیاد شود ایرادی ندارد، محبتِ زن و شوهر است. هر چه به بهم محبت کنید خوب است و خود محبت هم اعتماد می آورد.

                                                                                                    مطلع عشق صفحه 68

از امشب سوز سرمای زمستانی هجران دردناک تر می شود،برای آنانی که می دانند روایت انتظار را هر روز و شب برایشان همان حکایت شب یلداست که انتهایی تا طلوع نمی یابند و در غربت غریبی انتظار خفتن نمی دانند.

کاش پاسبان ها راحت شونداز پاسبانی…

کاش دیگر کسی طعنه نزند به حنجره های گرفته، سینه های پاره پاره از خون و چشم های بی روزی از روز.

کاش پیام ها کوتاه می شدند، کوتاه کوتاه مثل دیدن.

کاش شب یلدای هزار ساله صبح شود و فردا روز دمیدن باشد، روز رویش خورشید… .

به حرمت این ماه محرم، یلدایم را به حرمت خورشید، صبح کن یارا… .

                                       * اللهم عجل لولیک الفرج *

امسال در حالی به استقبال شب یلدا می رویم که غبار غم حادثه کربلا را هنوز از چهره هایمان پاک نکرده ایم. یلدای امسال یلدایی متفاوت است. یلدایی با بو و رنگ ماه محرم و صفر.

ایرانیان تلاش کرده اند با استفاده از سیره پیامبران  و ائمه اطهار(علیه السلام) در صله رحم و ادغام آیین و رسوم خاص خود که باعث ایجاد محبت و از همه مهم تر حفظ سنت حسنه صله رحم می شود هماهنگی موزونی را فراهم کنند.

وقتی به خاطرات دوران کودکی خود بر می گردیم، روزهایی را به یاد می آوریم که بدون آن که از تاریخ و تقویم با خبر باشیم، با توجه به حال و هوای خانه، از آمدن ماه محرم خبر می شدیم.

همه جا خیمه ی عزای خاندان پیغمبر (ص) بر پا می شد و بوی غذاهای نذری در کوچه و پس کوچه های شهر، نشانه حضور محرم را رنگین تر می کرد، در حرف ها و قصه های پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها شنیدیم که حتی آسمان هم بر شهادت امام حسین(علیه السلام) گریست.

مادر بزرگ می گوید: یادم هست محرم هایی را که با رسومی مثل عید نوروز مقارن بود. با وجود اینکه تمیز کاری و کارهایی مثل آن منافاتی با دین اسلام ندارد، اما این رسم وقتی با ماه محرم مصادف می شد به احترام عزای امام حسین (علیه السلام) شور و حال و هوای کمتری داشت، خنده و شوخی هم کم می شد. دید و بازدید داشتیم اما رنگ لباس مشکی، حرمت محرم را در مجالس نگه می داشت.

یکی از سنت های ایرانیان ، شب نشینی همراه با بیشتر اعضای خانواده در شب یلدا است، خانواده ها در این شب ها دور هم جمع می شدند، پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها قصه می گفتند و شاهنامه و حافظ خوانی می کردند.

این مادر بزگ با اشاره به کم رنگ شدن شب نشینی ها و نگهداری از پیرترها در خانه سالمندان می گوید: امسال هم مانند ده هاسال پیش حال و هوای محرم و صفر در شب یلدا دیده می شود و شاید مردم هم کمتر از آن استقبال کنند اما می شود باز هم دور هم بودن را به شیوه های دیگر تجربه کردتا هم بزرگ ترها از یلدا بگویند و هم کوچک ترها اندوخته های خود را بیشتر کنند.

وی می افزاید: هر چند در مراسم شب چله اعضای خانواده با خوردن هندوانه، انار و شیرینی و میوه های گوناگون که همه جنبه نمادین و نشانه برکت، تندرستی، فراوانی و شادکامی است. این شب طولانی را به صبح می رسانند اما می شود این شب را در شرایط فعلی با خواندن زیارت عاشورا دور هم بود.

نیمه های شب همه مردم شام در خواب بودند اما اهل بیت پیغمبر گوشه ی خرابه جای دارند هر وقت  ناز دانه امام حسین (علیه السلام) بهانه ی پدر می گرفت می گفتند: پدرت به سفر رفته است .

شبی در شام در عالم رویا پدر را دید، اما وقتی از خواب بیدار شد، جای پدر را خالی دید. رقیه ی امام حسین (علیه السلام) از خواب بیدار شد بهانه بابا گرفت. اهل بیت هر چه نوازش کردند آرام نگرفت غوغائی شددر خرابه شام، داغ دل همه تازه شد، همه به گریه افتادند. 

آنقدر گریه کرد تاصدای گریه به گوش یزید رسید، گفت: چه خبر است؟ گفتند: یزید دختر امام حسین(علیه السلام) بهانه ی  بابا گرفته، گفت: سر بریده را برای او ببربد تا آرام بگیرد. سر بریده ی ابی عبدالله را در میان طبقی گذاشتند و روی آن را با حوله ای پوشاندند نزد رقیه آوردند. رقیه یک نگاه به طبق یک نگاه به عمه، عمه جان، من که غذا نمی خواهم(با اینکه گرسنه بود) من بابایم را می خواهم، صدا زد عزیز دلم:مقصود تو در همین طبق است، با آن دستهای کوچکش حوله را از روی طبق برداشت، ناگهان سر بریده ای دید گفت: سرکیست؟                                                                                                                            گفتند سر بابایت حسین است. سر بریده را به سینه چسبانید گریه می کرد، صدا زد بابا، هر وقت سراغت را از عمه جانم زینب می گرفتم می گفت: بابا سفر رفته، بابا خوش آمدی.

صدازد: بابا جان چه کسی تو را به خونت رنگین کرد؟ بابا جان! چه کسی رگهای گردنت را برید؟          بابا جان! چه کسی مرا در کودکی یتیم کرد؟ بابا جان دختر بی بابا به که پناه ببرد تا بزرگ شود؟            بابا جان! کاش خاک را بالش زیر سر قرار می دادم، ولی محاسن تو خضاب شده به خون نمی دیدم.

در همین هنگام بی بی زینب دیدرقیه آرام شددیگر حرف نمی زند دید لبهایش را بر لبان پدر نهاده کنار سر بریده بابا، جان داده است.

                                                                                               گلچین احمدی،جلد دوم            

                                                                                                 ذبیح الله احمدی گرجی

       چشم ترم گواه نگاه رقیه است

                                                       امشب امید من به پناه رقیه است

        او منتظر نشسته براه پدر ولی

                                                       سائل همیشه چشم به راه رقیه است

       پرسند اگر ز نامه ی اعمال عمر من

                                                       گویم ز گریه ای که به آه رقیه است

       رویم سیاه کاش زبانم بریده بود

                                                     اشکم برای روی سیاه رقیه است

     پنهان به پشت ابر نمانده اگر چه ماه

                                                   در زیر ابر چهره ی ماه رقیه است

     حاجت روا نمی شود آن کس که این مکان

                                                     قلبش تهی ز مهر و پناه رقیه است

گلدسته، چون تنها دخترم بود خیلی به او علاقه داشتم. یک بار که در زمان جنگ به خانه اش در دزفول رفته بودم، دیدم شب موقع خواب با پوشش کامل می خوابد!  

تعجب کردم؛ در آن هوای گرم جنوب، خوابیدن با لباس زیاد کار آسانی نبود! علت را که پرسیدم ،گفت: <<پدرجان، اینجا هر لحظه ممکن است بمباران شود؛ باید از هر نظر آمادگی داشته باشیم.                  ممکن است فردا صبح زنده نباشیم. پس باید پوشش کامل داشته باشیم تا وقتی ما را از زیر آوار خارج می کنند، مشکلی وجود نداشته باشد.>>

                                                                                                 یادی از شهید گلدسته محمدیان

        گفتا زنی به زینب کبری تو کیستی ؟

                                                گویا ز امتان پیمبر تو نیستی ؟

         گفتا منم نبیره و نوباوه رسول

                                                 زینب یگانه دختر پرورده بتول

      زینب کجا و بر سر بازار بر ملا

                                       افغان بر این مصیبت و فریاد از این جفا

     ما اهل بیت پاک رسول اللهیم کاین

                                             امت اسیر محنتمان کرده این چنین

    آن چهره تابناک حسین است بر سنان

                                         وین زینب نشسته به محمل چو زنگیان

   خورشید آسمان ولایت به خون نشست 

                                        بال و پرم ز سنگ شما کوفیان شکست 

   از اشک دیدگان یتیمان مصطفی 

                                                 یا رب بکن تو زیر و زبر خانه جفا  

  سروده ی حجت الاسلام و المسلمین  حاج سید محمد علی آستانه

                                                                             متخلص به امید