گفتم: چقدر احساس تنهایی می کنم!

گفتی: فانی قریب، من که نزدیکم (بقره/ 186)

گفتم: تو همسشه نزدیکی! من دورم… کاش می شد بهت نزدیک شم!

گفتی: و اذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفه و دون الجهر من العقول با لغدو و الاصال، هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد کن (اعراف/205)

گفتم: این هم توفیق می خواهد!

گفتی: اَلا تحبون ان یغفر الله لکم، دوست ندارید خدا ببخشدتون؟! (نور22)

گفتم: معلومه که دوست دارم منو ببخشی

گفتی: و استغفروا ربکم ثم توبو الیه، پس، از خدا بخواهید ببخشدتون و بعد توبه کنید.(هود/19)

گفتم: با این همه گناه … آخه چیکار میتونم بکنم؟!

گفتی: الم یعلموا ان الله یقبل التوبه عن عباده، مگه نمی دونید خداست که توبه رو از بنده هاش قبول می کنه؟! (توبه/104)

گفتم: دیگه روی توبه ندارم!

گفتی: الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب،(ولی) خدا عزیز و دانا، او آمرزنده ی گناه هست و پذیرنده ی توبه (غافر/2-3)

گفتم: با این همه گناه، برای کدوم گناهم توبه کنم؟

گفتی: ان الله یغفر الذنوب جمیعا، خدا همه ی گناه ها رو می بخشه (زمر/53)

گفتم: یعنی بازم بیام؟ بازم منو می بخشی؟

گفتی: و من یغفر الذنوب الا الله، به جز خدا کیه که گناهان رو می بخشه؟ ( آل عمران/135)

گفتم: نمی دونم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم میارم! آتیشم می زنه! عاشق می شم!  ….توبه می کنم.

گفتی: ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین، خدا هم توبه کننده ها و هم اونایی که پاک هستند رو دوست داره (بقره/222)

ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیروک

گفتی: الیس الله بکاف عبده، خدا برای بنده اش کافی نیست؟ (زمر/ 36)

گفتم: در برابر این همه مهربونیت چیکار می تونم بکنم؟

گفتی: یا ایها الذین آمنو اذکروا الله ذکرا کثیرا و سبحو بکره و اصیلا هو الذی یصلی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمات الی النور و کان بالمومنین رحیما، ای مومنین! خدا رو زیاد یاد کنید و صبح و شب تسبیحش کنید. او کسی هست که خودش و فرشته هایش بر شما درود و رحمت می فرستن تا شما رو از تاریکی ها به سوی روشنایی بیرون بیارن. خدا نسبت به مومنین مهربونه (احزاب/ 41- 43)

با خودم گفتم: خدا… خالق هستی… با فرشته هاش… به ما درود بفرستن تا آدم بشیم…؟!!!!

آداب و شیوه سخن گفتن، موردی است که بسیاری از افراد جامعه شاید نسبت به آن توجهی نداشته باشند؛ ولی می توان این مهم را از جمله اساس تمدن بشریت بر شمرد که ساختار ان را می توان از جمله ارکان بستر هدایت هر پیشوایی عنوان کرد که بسیاری از این بزرگواران در ابتدا در پی آموختن این مهم به بشریت بوده اند.

آیه 4 سوره ” الرحمن ” به بحث در این زمینه می پردازد که در ادامه به متن، ترجمه، و مفاهیمی پیرامون آن اشاره می شود:

” علمه البین “

” به او بیان آموخت.”

قدرت بیان و سخن گفتن، هدیه الهی به انسان است و قرآن برای شیوه بیان دستوراتی داده است، از جمله:

” قولا سدیدا “

” مستدل و محکم باشد.” (سوره “نساء” آیه 9)

” قولا معروفا “

” پسندیده و به اندازه باشد. ” (سوره “بقره” آیه 235)

” قولا لینا ”

” نرم و مهربانانه باشد.” (سوره “طه” آیه 44)

” قولا بلیغا “

” شیوا و رسا و واضح باشد.” (سوره “نساء” آیه 63)

” قولا کریما ”

” کریمانه و بزرگوارانه باشد.” (سوره “اسراء” آیه 23)

” قولا للناس حسنا ”

” زیبا، نیکو و مطلوب باشد."  (سوره “بقره” آیه 83)

“یقولوا التی هی احسن”

” بهترین ها گفته شود.” (سوره “اسراء” آیه 53 )

” جاء لهم بالتی هی احسن ”

” حتی مجادلات و گفت و گوهها انتقادی، به بهترین وجه باشد.” (سوره “نحل” آیه 125)

منبع:

کتاب دقایقی با قرآن، تالیف: حجت الاسلام والمسلملن محسن قرائتی،

ناشر: مرکز فرهنگی درس هایی ار قرآن

    ضرر خوردن گوشت حیوانی که به درستی ذبح نشده، چیست؟

اسلام درباره تغذیه نکات مهمی دارد؛ انسان از دوبخش جسم و روح تشکیل شده است و از آنجا که تغذیه علاوه بر جسم در روح هم تاثیر گذار است، در مورد آن توصیه های ویژه ای از سوی اسلام شده است.      براساس روایاتی از ائمه، خوردن یک سری از غذاها باعث حسن خلق و آرامش روح می شود و یا بر عکس، خوردن یکسری از غذاها باعث قصاوت قلب و تندخویی می شود و این نشان دهنده تاثیر تغذیه در روح است.

اسلام برای انسان ارزش های زیادی قائل است، به دلیل همین اهمیت است که برای خوردن و آشامیدن شرایطی قرار داده است، در آیه 51 سوره مومنین، انسان ها را به خوردن غذاهای پاکیزه دعوت می کند.

آیه 168 سوره بقره روی دو نکته تاکید زیادی دارد، یکی اینکه غذاهای انسان حلال باشد و دیگر اینکه طیب باشد؛ این آیه نشان از این دارد که هر چیز حلالی هم نباید بخوریم علاوه بر حلال بودن پاکیزه بودن آن نیز مهم است.

تمامی این ها برای سلامتی جسم و روح انسان مفید است؛ در این راستا ذبح کردن حیوان هم شرایطی دارد مثل اینکه حتماً ” بسن الله الرحمن الرحیم ” را ذکر کرد، چرا که برای هر کاری بردن نام خدا مهم است؛ حیوان باید رو به قبله باشد؛ از شی ء آهنی کاملاً تیزی استفاده شود تا حیوان آزار زیادی نبیند؛ رگ های گردن حیوان به طور کامل قطع شود، تمامی این ها از یک فلسفه خاصی برخوردارند و دلایل آن در علم پزشکی امروز هم ثابت شده است.

این که می گویند رگ های گردن حیوان باید به طور کامل قطع شود به دلیل این است که اگر خونی در بدن باقی بماند برای سلامتی انسان مضر است. در روایات اسلامی تاکید شده حیوانی که ذبح نشده و مرده است، نخورید چرا که چندین ضرر برای بدن انسان دارد، به طور مثال بدن انسان را دچار ضعف می کند؛ باعث عقیم شدن انسان می شود؛ احتمال مرگ ناگهانی را افزایش می دهد_ مثل سکته های قلبی و مغزی که امروزه در جامعه داریم_ و آثار زیان بار دیگری نیز دارد که در روایات اسلامی به آن اشاره شده است.

خوردن اینگونه حیوانات آثار بدی بر روح انسان می گذارد از جمله این آثار این است که دعای انسان مستجاب نمی شود.

در روایتی از پیامبر اکرم(ص) داریم که می فرمایندک برای اجابت دعا دو نکته مهم را باید رعایت کنید؛ یکی این که چیزهایی که می خوریم طاهر و پاک باشد و دوم اینکه حلال باشد. نباید شکم خود را از حرام پر کنیم، یعنی غذایی که می خوریم باید پاک و حلال باشد.

خوردن گوشت حرام باعث قصاوت قلب می شود؛ امام حسین(ع) در روز عاشورا وقتی شرایط دشمن را می بیند به آنها می گوید ” شکم های شما از حرام پر شده است که حتی کلام امام معصوم روی شما تاثیر گذار نیست “.

نکته اصلی و اساسی که در خوردن لقمه داریم این است که لقمه حرام دین و ایمان انسان را فاسد می کند و باعث می شود که انسان دین خود را از دست بدهد، همانگونه که در تاریخ درباره یکی از خلفای عباسی نقل شده است که به فردی پیشنهاد دو سمت قضاوت و معلمی فرزندانش را می دهد، ولی او به خاطر حفظ دینش نمی پذیرد؛ ولی بعد از اینکه پیشنهاد غذا خوردن با خلیفه را می پذیرد آن دو سمت قبلی را هم می پذیرد و نشان از این دارد که لقمه حرام می تواند تاثیر زیادی روی انسان بگذارد.

                                                                                                      (حجت الاسلام و المسلمین ابوطالبی)

         سکوت کردن و درهای حکمت!

براساس آنچه به نقل از روایات شریفه ذکر کردیم سکوت فایده مهم بازدارندگی از خطا را بدنبال دارد. در روایات شریف دیگری از امام رضا(ع) حضرت به یکی دیگر از فواید سکوت اشاره فرموده اند که اثری فراتر از بازدارندگی از خطا و لغزش ؛ به فرموده حضرت (ع) با سکوت کردن درهای حکمت به روی انسان باز می شود. در واقع انسانی که بدون جهت و بی فایده سخن نمی گوید، بیشتر فرصت تفکر و درون نگری را پیدا می کند.

در اثر همین تفکر و تدبیر درونی، درهای حکمت و علم به روی انسان باز می شود. شاید بتواند گفت همان طور که امام جواد(ع) فرمودند: قرار گرفتن انسان در هاله نور الهی بواسطه سکوت همچنین سبب می شود که درهای حکمت الهی به روی انسان باز گردد. در واقع نور الهی سکوت علاوه بر حفظ انسان از خطا و لغزش، او را به سوی کشف اسرار و حکمت های الهی نیز رهنمون می سازد و راه را برای او روشن می کند.

پایان سخن…

با همه آثار و فوایدی که برای سکوت شمرده شده است که حتی یکی از آنها برای سخن گفتن ذکر نشده است: واقعاً چرا تصمیم نمی گیریم حداقل ساعاتی از روز را سکوت کنیم و به خویشتن خویش بپردازیم؟!!

امیرالمومنین علی(ع) در کتاب نهج البلاغه، دریاها و اقیانوس هایی از حکمت ها و زیبایی ها را به ما عرضه می کند که شاید تفکر در هر یک از آنها سال ها به طول انجامد؛ اگر اهل تفکری باشد البته…!

یکی از زیباترین خطبه های حضرت، خطبه بلیغ و شیوایی است که در آن به بیان صفات  و ویژگی های اهل ایمان می پردازد.

همام از جمله اصحاب حضرت بود که مخاطب کلام امیر(ع) قرار گرفت. این خطبه به خطبه همام نیز مشهور است. در این خطبه ویژگی های خوبان عالم و مومنان راستین از زبان مرد ایمان بیان می شود.

           سکوت کردن؛ از ویژگی های ایمان!

در فرازی از این خطبه، حضرت یکی از ویژگی های مومن را چنین بیان می دارند؛ آیا می دانی مومن کیست…؟ او سکوت اختیار می کند تا از لغزش ها در امان بماند.

بر اساس فرموده امیرالمونین(ع) سکوت کردن یکی از ویژگی های مومن است که می کوشد در مواقع خطر و عصبانیت و هر کجا که ضرورت سخن گفتن نباشد، سکوت کند.

سکوت در این عبارت احتمالاً سکوت اختیار کردن در مواقعی است که سخن گفتن ضرورت ندارد وگرنه در مواردی که وظیفه شرعی و دینی و اخلاقی انسان اقتضاء می کند لازم انسان سخن بگوید و به دفاع از دین بپردازد و نمونه این موضوع را ما بسیار در سنت و سیره و رفتار معصومین(علیه السلام) مشاهده می نماییم. اما در رفتارهای عادی روزمره و در برخورد با سایر مردم، ویژگی اهل ایمان آن است که تا ضرورت سخن نباشد، لب باز نمی کند و با سکوت خویش، خود را از خطاها سالم و محفوظ نگه می دارند.

          سکوت، نور است

از دیگر فوایدی که سکوت کردن از آن برخوردار است آن است که براساس فرموده امام جواد(ع) نور است؛ در حدیثی شریف از امام جواد (ع) نقل شده است که حضرت فرمودند: دین عزت است و علم گنج و سکوت نور. براساس فرموده امام (ع) سکوت نور است و با سکوت کردن لحظات و اوقات و ایام ما نورانی خواهد شد.

نکته جالب توجه آن است که حضرت نفرمودند سکوت همچون نور است؛ و این موضوع را از باب تشبیه و تمثیل نفرمودند بلکه خود سکوت را از جنس نور دانسته اند.

توجه به این نکته ظریف معلوم می کند که سکوت کردن نوری الهی است که بواسطه آن نورانی می شود و درهاله ای از نور الهی محفوظ می گردد.

اکنون سر سخن امیرالمومنین (ع) نیز آشکار می گردد که چگونه سکوت انسان را از خطا حفظ می کند؟ در واقع انسان مومن با سکوت کردن در مواقع غیر ضروری سخن گفتن، خود را در هاله ای از نور قرار می دهد. این نور، نوری معنوی و روحانی است و گرچه با چشم سر دیده نمی شود؛ اما در واقع وجود دارد و همان سبب مصونیت انسان از خطا می شود.

انسان محفوظ شده در نور الهی می بیند و کار انجام می دهد از خطا و لغزش در امان می ماند. همان طور که امام جواد(علیه السلام) فرمودند: قرار گرفتن انسان در هاله نور الهی بواسطه سکوت همچنین سبب می شود که درهای حکومت الهی به روی انسان باز گردد.

در واقع نور الهی سکوت علاوه بر حفظ انسان از خطا و لغزش، او را به سوی کشف اسرار و حکومت های الهی نیز رهنمون می سازد و راه را برای او روشن می کند.

                                                                                                           ادامه دارد…

آنچه پیش رو دارید، سلسله نکاتی است که با آیات الهی عجین گشته، هر کدام به صورت موجز، کوتاه و کاربردی به موضوعات مورد نیاز شما می پردازد که در اینجا به 11 نکته از دریای نورانی را برای شما فراهم کردیم. امید است مورد قبول شما عزیزان باشد.

                      11 نکته روانشناسی در قرآن

1- از دیدگاه قرآن، سه نوع شخصیت اساسی وجود دارد؛ مومن، کافر و منافق؛ (آیات 2 تا 20 سوره بقره) .

2- شخصیت های مومن، خود داری سه درجه شخصیتی می باشد؛ آنان که به خود ظلم می کنند، آنان که میانه رو هستند و آنان که پیشتازانند؛ (فاطر/ 32) .

3- مشخصه  بارز شخصیت کافر آن است که دل و اندیشه اش را قفل کرده است و راهی برای نفوذ هیچ حرف تازه و اندیشه متفاوتی نگذاشته است و به همین دلیل، از درک حقایق عاجز است.

4- خصوصیت بارز شخصیت منافق از دیدگاه قرآن، دوگانگی ریشه ای در ظاهر و باطن است؛ به همین دلیل، مبتلا به شک و تردید و عدم قدرت تصمیم گیری و ناتوانی در قضاوت می شود؛                        (بقره/ 8 تا 20 و منافقون) .

5- در قرآن کریم، در آیات فراوانی از اندوه، علل ایجاد کننده آن و راه های برطرف ساختن آن سخن رفته است. گاهی اندوه فراق را با دیدار و گاهی اندوه فقر را با بشارت و گاهی اندوه رسول خدا(ص) را به دلداری حضرت حق، درمان نموده است.

6- در دیدگاه قرآن، ترس دو نوع است؛ ترس پسندیده و ترس ناپسند؛ ترس پسندیده، همان ترس از خداوند و عدالت اوست که منجر به اصلاح رفتار می شوند؛ (انفال/ 2) و ترس ناپسند، اضطرابی شدید با علت مشخصی است که تسلط بر نفس را از بین می برد و باید با آن مبارزه شود؛ (احزاب/10 و 11) .

7- از نظر قرآن دو نوع خشم وجود دارد؛ خشم مفید و متعادل و خشم مخرب و ناهنجار؛ خشم متعادل، راهی برای رسیدن به هدف در مواقع لزوم است و خشم مخرب را باید درمان کرد. قرآن کریم با توصیه به صبر و پاسخ گویی با عمل نیک و با وعده بهشت و پاداش اخروی، به وسیله سفارش به بخشش و عفو، یادآوری قدرت و خشم خداوند و … به درمان بیماری سلامتی سوز خشم و عصبانیت پرداخته است.

که به ترتیب در سوره شوری  آیه 43، فصلت آیه 34، آل عمران آیات 133 و 143، شوری آیات 36 و 37 و نور آیه 22، بیان شده است.

8- در قرآن کریم به سه نوع از مکانیسم های دفاعی- روانی اشاره شده است که عبارتند از : فرافکنی (منافقون/ 49)، دلیل تراشی (بقره/11 و 12) و واکنش سازی (بقره/ 204 و 205 و منافقون/ 49) .

9- در فرهنگ قران یکی از راه های موثر و اساسی روان درمانی، استفاده از مواعظ  و اندرز های قرآنی است؛ (یونس/ 57) .

10- در روش روان درمانی قرآنی، ایمان، تولید امنیت درونی و آرامش می نماید؛ (انعام/ 82 و رعد/ 28) .

11- یاد خدا، آرام بخش  دلهاست؛ (رعد/ 28) .              

          پیامبر (ص) و حقوق زنان

آن چه اهمیت دارد این است که فرهنگ دین به ویژه اسلام به لحاظ شناخت صحیح و مبتنی بر واقعیات فطری و تمایلات روحی زنان، توان ارایه برنامه صحیح را برای آنان دارد و بدون هیچ گونه پیامد منفی و ناهنجاری، توان ساماندهی به موقعیت فردی و اجتماعی و جاری کردن زندگی در میان آنان را دارد.

پیامبر اکرم(ص) با الهام از منبع روحی، بسترهای رشد و بالندگی را در زندگی زنان گسترد و آنان را از ذلت ها، بی هویتی ها، تحقیرها، محدودیت ها و بردگی، نجات بخشید. به گونه ای که زنان همدوش مردان آزادانه با حفظ حرمت و کرامت خویش در اجتماع حضور یافتند.

حضرت با نگاه برابر میان زن و مرد در کسب دانش و بهره وری از هنرها، تعدیل عواطف و تمیلات و ایجاد مصونیت در عین میدان داری در عرصه های گوناگون، توان نهادینه کردن جامعه زنان را آشکار نمود. زمان شکوفایی وحی در نظام سیاسی و اجتماعی رسول خدا(ص)، زنان همانند مردان در میدان های فضیلت به رقابت پرداختند و در بسیاری از این بسترها، گوی سبقت را ربودند.

زنان عصر پیامبر(ص) در عرصه های اجتماعی و سیاسی و حتی نظامی فرصت حضور پیدا کردند. در بعضی جنگ ها زنان همراه سپاه اسلام بودند و در عرصه های امدادرسانی و حتی دفاع حضور پیدا می کردند.

           عذر خواهی

یکی دیگر از ویژگی های پیامبر اکرم(ص) زبان اعتذار داشتن است.

ایشان در مواردی از کار خویش عذرخواهی می کردکه هر شخص منطقی و با انصافی، حکم به برائت آن حضرت می داد. صرف نظر از اینکه پیامبر (ص) معصوم است و گناهی انجام نمی دهد و گذشته از اینکه او از فکری سرشار و قدرت تصمیم گیری برخوردار است و آنچه انجام می دهد، نه تنها صلاح امت اسلامی، بلکه صلاح جامعه بشریت است، ولی با این حال از کارهای خود که ضرری متوجه شخص خاصی می نمود، عذرخواهی می کرد.  مثلاً در جنگ خیبر، پدر، عمو، شوهر و برخی خویشان دیگر ((صفیه)) کشته شدند و مقصر اصلی خود آنان بودند. کار شکنی های آنان و آزار و اذیت هایشان امر پوشیده ای نیست،ولی پیامبر اکرم (ص) در مورد کشته شدن آنان از ((صفیه)) عذر خواهی کرد و فرمود: «از تو عذر می خواهم که خویشانت کشته شدند، ولی آنان بودند که علیه من توطئه کردند.» به هر حال این عذر خواهی یکی از ویژگهایی است که اثر بسیار مثبتی در زندگی زناشویی و در رفع اختلافات دارد.

           همسرداری

احترام، خوشرفتاری، حق شناسی، همکاری و محبت و وفا نسبت به همسر و شرکت در غم و شادی و راحت و رنج او، از نشانه های «همسرداری» است و ساختن بر مشکلات و تندی های و بدخُلقی ها و صبوری بر ناملایمات و جفا، نشانه ای دیگر. پیامبر اکرم(ص) فرمود: «اَلا خَیرُکم لِنسائِهِ وَ اَنا خیرُکم لِنِسائی؛ آگاه باشید، بهترین شما کسی است که نسبت به همسرانش بهتر باشد و من بهترین شما نسبت به همسرانم هستم.»

پیامبر اکرم (ص) با آنکه بیشتر همسرانش سالخورده بودند، بر اساس آیه قرآن که می فرماید: «با زنان به نیکی رفتار و معاشرت کنید (عاشرو هنّ بالمعروف)»، با همه آنان خوشرفتاری داشت و بر بدرفتاری های آنان صبر می کرد و از سختگیری بر همسران و فرزندان نهی می نمود.