استاد محدثی می فرماید :

« زندگى مثل كلاس رياضى است كه بايد در آن، شاديها را جمع كرد، كينه ها را تفريق نمود، محبّتها را ضرب و لطف و مهربانى را تقسيم كرد.

بايد با محاسبه محيط زندگى و مساحت عمر، شكل مناسبى به شخصيّت خود داد. بايد مركز دايره حيات را يك انتخاب خوب قرار داد. بايد بيش از سطح، به عمق انديشيد، تا حجم معنويّت زياد شود. زاويه ديد را باز كنيم و در «خط مستقيم»، به موازات حق پيش رويم، تا هندسه وجودمان آشفته نشود.

بايد حساب عمرمان را داشته باشيم تا آدم «حسابى» شويم . اگر هندسه زندگى را خوب حساب كنيم «مهندس» هستيم.

بياييد با پرگار عشق و ايمان، دايره تلاش و مجاهدت را بر محور «ولايت» ترسيم كنيم و محيط زندگى را به صحنه تبلور تعهّد و عمل به تكليف ، مبدّل سازيم. »

و چقـــــــــــــــــدر من
عاشقانه دارم با  این  تصویر …..

کودک انسان؛ پیش از آن که زبان به کلام بگشاید، زبان رفتار را می فهمد؛ پیش از آن که با مشاهده چشم از ما آگاه شود، با مخابره دل از وجود ما نقش می گیرد و پیش از آن که شنونده پیام های لفظی و عمدی ما باشد، تماشاگر رفتار طبیعی و غیر عمدی ما است؛ از این رو گاهی نقش والدین در تربیت بیش از آن که هشیارانه، پنهان، غیر مستقیم و غیرعمدی است.

گشودگی ذهن و دل

ذهن گشوده، اخلاق پذیرا، دل مهربان و باصفا، دریچه هایی هستند که وجود ما را به جهان، و جهان را به وجود ما راه می دهند؛ این گشایش و رهایش از جانب والدین به فرزندان منتقل می شود.

کوچک بزرگ

لزومی ندارد که فرزند خود را همواره به انجام دادن کارهای “بزرگ” وادار کنیم؛ کافی است به فعالیت و پیشرفت علاقه داشته باشد؛ حتی برای انجام دادن کاری “کوچک".

گودال “بودن” و “شدن”

ریشه بیشتر نا امنی ها، اضطراب ها، تضاد ورزی ها، حساسیت ها و بی قراری ها ی کودک به آن دلیل است که بین آنچه “هست” ، آنچه ” می خواهد باشد ” و آنچه ” می خواهد بشود” بسیار فاصله هست. این تفاوت ناشی از بی توجهی والدین به ” خود واقعی کودک ” است.

حس عبادت

عبادت، و در راس آن، اقامه نماز، شکوه حضور در نزد معبود است. برای شکوفا شدن هر چه بیش تر در نزد قدرت بی نهایت… ااین حس عبادت با حس والدین در هنگام عبادت به کودک القا می شود؛ بدون حرف، صوت، اصرار و اجبار.

نیک های بدنما

_ “چالش” های زندگی” روح ما را صیقل می دهد.

_ “رنج” های زندگی” زوایای پنهان وجود ما را آشکار می کند.

_ “ناکامی” های زندگی، بردباری ما را بیشتر میکند.

بنابراین

_ همه این ناستودنی ها،ستودنی هستند.

_ همه اینتلخی ها واجد شیرینی هستند.

_ همه این نیک های بدنما، خود عامل رشد، پختگی و شکوفایی هستند.

بیرون و اندرون

کودک ” وابسته “، با اتکا به تعریف و تمجید دیگران مسرور می شود ” مستقل ” ، با سرمایه های درونی خود شاداب می شود. والدین کدام یک از این دو نوع ویژگی را به فرزندان خود القا می کند؟

چگونگی و چیستی پیام

هنگامی که نصیحت های نیک والدین به فرزندانشان کارساز نیست، اشکال کار از محتوای نصیحت نیست. شاید از شکل گفتن و چگونگی انتقال و کیفیت بیان آن باشد؛ زیرا هنگام پند و اندرز، ” چگونه ” گفتن بسیار مهم تر از ” چه ” گفتن است.

اکسیر زهر و شهد

کیمیاگری در زندگی، قدرت و مهارت خاص می خواهد که اصل و اساس تربیت حکیمانه است.

تبدیل درد و رنج به آگاهی، و تبدیل تهدید ها و خطرها به فرصت های سازنده ، هنری است که فقط تربیت یافتگان اهل معنا از آن برخورددارند.

مربیان نامرئی

طبیعت و حوادث آن “مربیان نامرئی ” هستند که نمی توان قواعد آن را از پیش تعیین کرد و محدوده ی آن را در نقشه ذهنی مشخص کرد. چشم گشودن به واقعیت، بهرا گرفتن از نشانه ها و جلوه های آن بهترین منابع تربیتی برای رشد و توسعه شخصیت کودک است.

عوامل درون زا و برون زا

فرزندان ما همواره از دو عامل درونی (انگیزه ها و هیجان ها) و بیرونی (حوادث و وقایع طبیعی) تاثیر می پذیرند. آن کس که توان غلبه دادن عوامل درونی را بر عوامل بیرونی داشته باشد، بر سرنوشت خویش حاکم خواهد شد. این توانایی از همان سال های نخست زندگی آموزش داده می شود.

راهنمایی و راهیابی

وظیفه والدین، تنها آشنا کردن کودکان به حقایق زندگی نیست ، بلکه نشان دادن راه های رسیدن به حقایق نیز است تا آن ها خود به کشف معنا و مفهوم فضیلت زندگی دست یابند.

چه باید کرد؟

مطمئنا شما نمی خواهید دروغگویی را در فرزندانتان تقویت کنید، پس بهتر است با این رفتارهای او که تا 4سالگی طبیعی است_ منطقی برخورد کنید.به او اجازه بدهید داستان پردازی کند و بعد با بیانی ساده، مرز بین واقعیت و تخیل را مشخص کنید.

حتی زمانی که برایش قصه می خوانید یا کارتون می بینید هم می توانید این کار را بکنید و مثلا به او بگویید خیلی از وقایعی که در کارتون می بینید امکان وقوع ندارد:  مثلا سوپرمن در کارتون ها و افسانه ها وجود دارد، ولی انسان قادر به پرواز کردن نیست. با عکس العمل های تند، باعث دروغگویی کودک نشوید. وقتی با لحن تهاجمی از کودک درباره کار بدش توضیح می خواهی، در حقیقت کودک را به سمت دروغ گفتن سوق می دهید؛ زیرا او به سبب ترس از راستگویی یا برای رهایی از تنبیه و مجازات ، دروغ گفتن را انتخاب می کند.

در این شرایط، حتی راستگوترین کودکان هم دروغ می گویند و هر قدر ترس از مجازات بیشتر باشد، اصرار کودک در دروغ بیشتر خواهد بود.

هیچ وقت کودک را متهم نکنید و به جای سوال های مستقیم بهتر است در لفافه حرف بزنید تا کودک به جای انکار دست به اعتراف بزند؛ مثلا: ” نمی دونم کی این شیشه شیر رو زمین ریخته! کاش بیاد و کمکم کنه با هم تمیزش کنیم"!

استفاده از جملات خبری هم کارآمدتر از توضیح خواستن های پی در پی است. مثلا به جای اینکه با لحن تهاجمی از کودک بپرسید ” کی شیشه شیر رو روی زمین ریخته؟ تو بودی؟ “  بهتر است جمله خبری به کار ببرید و موضوع را این گونه مطرح کنید: ” از دستت ناراحت شدم چون مواظب نبودی و شیشه شیر رو انداختی زمین!”

قوانین خشک و سخت و تکالیف سنگین و توقع بیش از حد از کودک سه چهار ساله را در خانه فراموش کنید، چون ممکن است کودک شما را سر در گم کند و نتواند آنها را دنبال کند و برای اینکه شما را نا امید نکرده باشد، دست به دامن دروغ بشود.

تنبیه و پاداش مجزایی برای دروغگویی و راستگویی در نظر بگیرید،اما تنبیه نباید آن قدر شدید باشد که برای رهایی از آن کودک دروغ بگوید.برای جلوگیری از از دروغگویی کودک، الگوی رفتاری خوبی برای او باشید.

 کودکان بسیاری از آموزش ها را به صورت تقلیدی از اطرافیان یاد می گیرند و والدین نخستین کسانی هستند که کودک از آنها تقلید می کند.

همه ما گاهی ممکن است دروغ بگویم و با تغییر واقعیت، سعی در توجیه رفتارهایمان داریم؛ اما اگر دروغ کوچکی از کودکمان بشنویم، به شدت آزرده و عصبانی می شویم؛ اما حقیقت این است که تا 3 یا 4 سالگی کودکان واقعا نمی دانند دروغ چیست و تشخیص مرز بین واقعیت و خیال برایشان مشکل است. در این سنین دروغگویی با سنین بالاتر متفاوت است: کودکانمان در دوره نوپایی واقعا دروغ نمی گویند، بلکه آنچه ما از آنها می شنویم و ” دروغ ” می نامیم، ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد:

اول اینکه ممکن است آنها در این سن قوه تخیل قوی داشته باشند و در واقع در دنیای آنها واقعیت و تخیل درهم تنیده و ممکن است کودک هر آنچه را که به ذهنش می رسد به زبان بیاورد. خلق داستان های تخیلی و به ظاهر دروغین یک کودک دو سه ساله، نمایانگر قدرت خلاقیت ذهن کودک است.

دلیل دیگر ممکن است فراموشی باشد، وقتی کودک 2 ساله روی دیوار خط خطی می کند و بعد می گوید که کار او نیست، دروغ نمی گوید. او واقعا به یاد نمی آورد که این کار را کرده باشد یا برای او مهم نیست که چه کسی عروسکش را بر داشته است، تنها چیزی که می داند این است که آن عروسک را می خواهد و ممکن است اولین اسمی را که به ذهنش می آید به زبان بیاورد. او دروغ نمی گوید، فقط حافظه کوتاهی دارد و به خوبی نمی تواند وقایع را به خاطر بسپارد.

دلیل سوم چیزی است که در علم روان شناسی کودک از آن به عنوان ” سندرم فرشته ” یاد می کنند. کودکان تا 4 سالگی براساس خوشنودی والدینشان رفتار می کنند؛ یعنی هر کاری که مادر و پدر را خوشحال کند، خوب و هر کاری که آنها را عصبانی کند بد است.

بنابراین هیچ تعجب نکنید که کودکتان با لب و دهان آغشته به مربا، مستقیم به شما نگاه کند و بگوید اصلا روحش از وجود مربا خبر ندارد؛ یا مثلا کودک فکر می کند اگر به مادر بگوید شیشه شیر را به زمین ریخته است مادرش عصبانی می شود. سپس بهتر است بگوید که او شیر را زمین نریخته یا شاید تقصیر را گردن دوست خیالیش بیندازد. او دروغ به معنای واقعیش را نمی شناسد، بلکه تنها سعی دارد طوری رفتار کند که والدینش خشنود باشند.

تا حدود 7 سالگی، کودکان واقعا دروغ را نمی شناسند و مرز بین حقیقت، دروغ و افسانه برایشان بی معناست و از این سن به بعد است که با تشخیص بد بودن این رفتار، دروغگویی ممکن است به ویژگی شخصیتی تبدیل شود.

ادامه دارد

به مناسبت روز دختر ما هم بی مناسبت ندیدیم تا نکاتی را در این مورد بیان کنیم :

بدن یک دختر نوجوان برای رسیدن به رشد کافی به پروتئین نیاز دارد. پروتئین ماده‌ی اصلی عضلات، بافت‌ها

و ارگان‌های حیاتی یک دختر نوجوان است.

نوجوانی دوره‌ی خاصی از زندگی است. بعد از اینکه اولین سال‌های کودکی پشت سر گذاشته می‌شود دوره‌ی رشد آغاز می‌شود. همه چیز دست‌خوش تغییر می‌شود حتی نیازهای غذایی. البته عادت‌های غذایی هم تغییر می‌کند. بدن دخترهای نوجوان هم به دلیل تغییرات خاص خود نیازهای جدید پیدا می‌کند. برای آشنایی بیشتر با تغذیه‌ی سالم و مناسب دوره‌ی نوجوانی دخترها مطالعه‌ی این مطلب را از دست ندهید.

نوجوانی یعنی دوره‌ی تغییرات

نوجوانی دوره‌ای است که تغییرات زیادی در شرایط روحی و جسمی و حتی اجتماعی دخترها اتفاق می‌افتد. کودک دیروز کم‌کم بزرگ و خانم می‌شود. در بین دخترها علائم رشد معمولاً بین 10 تا 15 سال دیده می‌شود اما شروع تغییرات اساسی معمولاً از 12 سالگی است. برای اینکه دوره‌ی رشد در دخترها به خوبی آغاز شده و ادامه داشته باشد به انرژی زیادی نیاز دارند. زمانی که نیاز به انرژی زیاد می‌شود نیاز به مصرف پروتئین، کربوهیدرات‌ها، چربی، ویتامین‌ها و مواد معدنی نیز افزایش می‌باشد. دخترهای نوجوان باید به میزان کافی غذا بخورند تا دوره‌ی ماهانه آن‌ها به موقع شروع و ادامه‌دار باشد. برای شروع بلوغ ذخیره‌ی چربی بدنی دخترها باید حداقل 17 درصد باشد. چربی بدنی نقش مهمی در تولید هورمون‌های زنانه یعنی استروژن دارد. برای همین هم بدن یک دختر نوجوان به طور طبیعی تغییر می‌کند و چربی‌ها در ناحیه‌ی پاها، ران‌ها، بازوها و سینه تجمع می‌یابد.

مهم‌ترین مواد مغذی مورد نیاز دخترها

آهن

باید بدانید که شروع عادت ماهانه نیاز به آهن در بین دخترهای نوجوان را به میزان قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. دخترها باید آهن از دست داده را با مصرف مواد غذایی سرشار از این ماده غذایی تامین کنند. معمولاً کمبود آهن در بین دخترهای نوجوان و جوان شایع است و با احساس خستگی زیاد و دائم و رنگ‌پریدگی خود را نشان می‌دهد. برای تامین این ماده مغذی گوشت قرمز، بوقلمون، ماهی و تخم‌مرغ کارساز است. علاوه بر این منابع حیوانی، مصرف حبوبات، غلات و میوه‌های خشک نیز تامین کننده‌ی آهن هستند. اما از آنجایی که آهن این قبیل مواد غذایی کمتر جذب می‌شود لازم است که مواد غذایی حاوی ویتامین C مانند مرکبات، فلفل دلمه‌ای، سبزیجات برگ سبز، کلم‌ها، لیموترش و غیره را نیز همراه آن‌ها بکنید.

پروتئین

بدن یک دختر نوجوان برای رسیدن به رشد کافی به پروتئین نیاز دارد. پروتئین ماده‌ی اصلی عضلات، بافت‌ها و ارگان‌های حیاتی یک دختر نوجوان است. برای همین مصرف گوشت قرمز، ماهی و تخم‌مرغ می‌تواند برای ساخت عضلات و تامین

پروتئین بدن آن‌ها لازم است. تمام این افراط و تفریط‌ها سلامت جسمی و روحی یک دختر خانم را به هم می‌زند. برای اینکه سالم و سرحال باشید درست غذا بخورید، کمی ورزش کنید، شاد باشید، به سلامتتان اهمیت بدهید و از نوجوانی‌تان لذت ببرید

زینک(روی)

روی یک ماده‌ی معدنی ضروری است که برای ساخت پروتئین لازم است. برای تامین این ماده معدنی به سراغ گوشت قرمز، گوشت پرندگان، ماهی و غذاهای دریایی، حبوبات، دانه‌ها و مغزهای روغنی بروید.

کلسیم و ویتامین D

اسکلت رشد خود را در دوره‌ی نوجوانی کامل می‌کند. استخوان‌ها برای استحکام و رشد کافی به کلسیم نیاز دارند اما این ماده‌ی مغذی به تنهایی نمی‌تواند از عهده‌ی استحکام استخوان‌ها بر بیاید برای همین هم نقش ویتامین D پررنگ‌تر می‌شود. کلسیم به میزان زیادی در محصولات لبنی وجود دارد. شیر، ماست، پنیر سفید و انواع پنیرهای دیگر. برای اینکه دخترهای نوجوان به میزان کافی کلسیم جذب کنند لازم است که روزانه 3 تا 4 محصول لبنی مصرف کنند. توصیه می‌کنیم برای صبحانه، ناهار، عصرانه (یک پیاله ماست یا میوه) و شام حتماً یک محصول لبنی مصرف شود.

در مورد ویتامین D موضوع کمی فرق می‌کند. منبع اصلی تامین این ویتامین خورشید می‌باشد. البته منظورمان این نیست که خودتان را زیر نور خورشید جزغاله کنید. بلکه روزانه 10 تا 15 دقیقه بودن در معرض نور خورشید کافی است. آن هم قبل از ساعت 1 و بعد از ساعت 4 ظهر. البته ویتامین D در برخی مواد غذایی مانند ماهی‌های چرب مانند ساردین، آزاد و تخم‌مرغ یا محصولات لبنی و قارچ هم وجود دارد.

هیچ‌وقت از مصرف میوه و سبزیجات غافل نشوید. این مواد غذایی به تامین ویتامین‌ها و مواد معدنی بدنتان کمک زیادی می‌کنند.

اگر این‌گونه باشید خیلی زود ضعیف و مریض می‌شوید:

برخی از عادت‌های غذایی نادرست در نوجوانان وجود دارد که آن‌ها را دچار عادت‌های بد غذایی و در نتیجه کمبود ویتامین کرده و به ضعف و بیماری می‌کشاند. اگر یک یا چند تا از این عادت‌ها را دارید حواستان را جمع کنید چون ممکن است به سلامتی‌تان آسیب بزنید:

* مثل گنجشک غذا می‌خورید یعنی اینکه کم می‌خورید.

* فقط سالاد یا سبزیجات می‌خورید و لب به گوشت نمی‌زنید.

* برخی از گروه‌های غذایی مانند نان، پاستا، شیرینی‌جات، ماهی و غیره را به طور کامل حذف کرده‌اید.

* لب به مواد غذایی که در بچگی دوست داشتید نمی‌زنید.

* زمانی که تنها هستید حال غذا خوردن ندارید یا اینکه در جمع خانواده غذا نمی‌خورید.

* هر روز لاغرتر می‌شوید.

* به جای مصرف میوه و سبزیجات دائم در حال درست کردن ماسک یا استفاده از کرم‌های مختلف هستید.

* روی وزن و لباس پوشیدنتان زیادی حساس هستید.

* از چاق شدن می‌ترسید و بیش از اندازه ورزش می‌کنید.

* آن قدر می‌خورید تا حالت تهوع می‌گیرید.

واقعیت این است که تمام این افراط و تفریط‌ها سلامت جسمی و روحی یک دختر خانم را به هم می‌زند. برای اینکه سالم و سرحال باشید درست غذا بخورید، کمی ورزش کنید، شاد باشید، به سلامتتان اهمیت بدهید و از نوجوانی‌تان لذت ببرید.

اگر هنگام غذا خوردن، لباس هایم را کثیف کردم و یا نتوانستم لباسهایم را بپوشم صبور باش و به یاد بیاور که همین کارها را به تو یاد دادم.
…

اگر زمانی که صحبت میکنم حرفهایم تکراری و خسته کننده است صبور باش و حرفهایم را قطع نکن و به حرفهایم گوش فرا ده، همانگونه که من در دوران کودکی به حرفهای تکراریت بارها و بارها با عشق گوش فرا دادم.

اگر زمانی را برای تعویض من میگذاری با عصبانیت این کار را نکن و به یاد بیاور، وقتی کوچک بودی، من نیز مجبور می شدم روزی چند بار لباسهایت را عوض کنم.

برای سرگرمی یا خواباندنت مجبور می شدم بارها و بارها داستانی را برایت تعریف کنم پس خشمگین نشو اگر بارها و بارهای مطلبی را برای من تعریف میکنی.